Karty paliwowe z limitem tankowania, fundowane przez pracodawców pracownikom, w celu rekompensowania im kosztów dojazdów do pracy, są w opinii ZUS pewnego rodzaju kartami płatniczymi. W związku z tym faktem, zdaniem organu rentowego, winny one być traktowane jako świadczenie pieniężne, a przez to nie należy w stosunku do nich stosować wyłączenia z podstawy oskładkowania, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (nawet jeśli karty są współfinansowane przez zatrudnionych i zapisy to normujące zawarte są w regulaminie wynagradzania).
W konsekwencji omawiane karty paliwowe służące zakupywaniu paliwa na stacjach benzynowych, oferowane pracownikom, podlegają ozusowaniu.
Interpretacja ZUS
Lublin, dnia 8 maja 2017 r.
WPI/200000/43/534/2017
Decyzja nr 534
UZASADNIENIE
„(…) karta paliwowa będzie rodzajem karty płatniczej zasilanej do określonej wysokości (limitu tankowania). Zatem nie można jej utożsamiać z bonem czy talonem uprawniającym do wymiany na usługę czy towar tj. formę niepieniężnego zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub formę usług, przysparzającą pracownikowi korzyść materialną.
Przedmiotową kartę należy raczej uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na to, że stanowi ona instrument dostępu do określonych wartości pieniężnych (limitu tankownia…), co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych takich jak płatność za towary lub usługi w tym przypadku za paliwo.
Tym samym brak jest podstaw do wyłączenia powyższego świadczenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ponieważ w ocenie Oddziału jest to świadczenie pieniężne. (…)”.
