Zdarza się, że podmioty zatrudniające stosują zapisy kontraktowe przewidujące pokrywanie ich strat finansowych przez menedżera. Takie praktyki należy uznać za niedozwolone. Nie wolno więc w kontrakcie menedżerskim wpisywać klauzul, w myśl których, jeśli spółka poniesie straty finansowe, wówczas do ich pokrycia zobowiązany będzie menedżer realizujący przedmiotowy kontrakt. Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 30 marca 2017 r., sygn. V CSK 468/16.
W omawianym orzeczeniu podkreślono, że dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (art. 471 Kodeksu cywilnego). Przy czym niezbędnym elementem do zastosowania tego uregulowania jest wykazanie uchybienia np. zatrudnionej osoby – w analizowanym przypadku menedżera. Zleceniodawca jest co prawda uprawniony do uzależniania wynagrodzenia osoby wykonującej kontrakt menedżerski od osiągniętego wyniku finansowego. Za naruszenie obowiązujących przepisów uznać trzeba jednak wpisywanie do kontraktów postanowień, zgodnie z którymi świadczący usługi z powodu straty jednostki, którą zarządza nie otrzymałby żadnego wynagrodzenia za wykonane prace, lub co gorsza musiałby nawet dopłacać do zawartego kontraktu.
