Auto do celów prywatnych pracowników to świadczenie pozapłacowe, od którego pracodawcy muszą odprowadzać składki ZUS. Nie wolno w stosunku do niego stosować zwolnienia z ozusowania, przewidzianego w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia składkowego, nawet jeśli zakład pracy wprowadzi dla zatrudnionych osób częściową odpłatność za użytkowanie firmowych samochodów i ureguluje kwestie z tym związane w regulaminie wynagradzania lub układzie zbiorowym pracy.
Na takim stanowisku stoi ZUS, którego zdaniem w sytuacji, gdy podmiot zatrudniający umożliwia podwładnym prywatne przejazdy służbowymi pojazdami, nie można mówić o korzyściach wskazanych w przywołanym wyżej przepisie. W opinii organu rentowego:
- czym innym jest udostępnienie przez pracodawcę pracownikom po cenach niższych niż detaliczne określonych usług i towarów, które pracodawca nabywa z wyraźnym przeznaczeniem na ten cel, a czym innym udostępnienie składników własnego majątku (czy też środków trwałych) służących do wykonywania działalności gospodarczej
- częściowo odpłatne udostępnienie pracownikom auta służbowego nie może być uznane za „przejazdy środkami lokomocji”,
- przez korzyść w formie „bezpłatnych przejazdów środkami lokomocji” powinniśmy rozumieć zorganizowaną i usystematyzowaną formę przemieszczania się (np. zapewnienie biletu lotniczego, czy też każdorazowe dowożenie prezesa, dyrektora samochodem służbowym do pracy, korzystanie z transportu publicznego na podstawie przekazanych przez pracodawcę biletów, dowóz pracowników do pracy pojazdem należącym do pracodawcy).
Interpretacja ZUS
Lublin, dnia 5 czerwca 2017 r.
WPI/200000/43/635/2017
Decyzja nr 635/2017
UZASADNIENIE
W dniu 19 maja 2017r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (…) (dalej: Wnioskodawca) prowadzi w Polsce działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej (…) użytkuje samochody, które są zasadniczo wykorzystywane do realizacji celów służbowych. Samochody te stanowią własność (…), bądź (…) korzysta z nich na podstawie umów cywilnoprawnych (np. umowa najmu, leasingu).
Wnioskodawca, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zatrudnia pracowników, którym planuje udostępnić możliwość korzystania z częściowo odpłatnych świadczeń w ten sposób, że będą oni uprawnieni do wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych. Przy czym możliwość korzystania z częściowo odpłatnych świadczeń, polegająca na uprawnieniu do wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych uwarunkowana będzie ponoszeniem przez pracowników częściowej opłaty za usługę, której wysokość będzie ustalana przez (…). Jednocześnie (…) podkreśla, że kwota odpłatności ponoszona przez pracowników będzie w każdym przypadku niższa od ceny rynkowej za usługi najmu samochodów osobowych świadczonych przez podmioty prowadzące tego rodzaju działalność gospodarczą. Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, że kwota odpłatności pracowników będzie każdorazowo niższa od kwoty wartości nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania do celów prywatnych: tj. 250 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3, 400 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3. Szczegółową kwotę odpłatności oraz warunki wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych regulować będzie obowiązujący w (…) regulamin wynagradzania. Nabywane świadczenia będą miały wyłącznic postać niepieniężną. Nie będzie możliwości uzyskania przez pracownika ekwiwalentu pieniężnego świadczeń.
Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, iż w przypadku udostępnienia pracownikowi świadczeń po cenie niższej, co do zasady wartość świadczeń, opłacanych przez pracodawcę stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art.12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2016r. poz. 2032 ze zm.; dalej ustawa PIT). W przypadku ponoszenia przez pracownika częściowej odpłatności za uzyskane świadczenie wartość ustalana jest zgodnie z art, 12 ust. 2c ustawy o PIT, w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, w sytuacji, w której wykorzystywanie to jest częściowo odpłatne, przychodem pracownika jest różnica pomiędzy: kwotą 250 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 lub kwota 400 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3, a kwotą odpłatności ponoszonej przez pracownika. Tym samym, w przypadku częściowo odpłatnego wykorzystywania przez pracowników samochodów służbowych do celów prywatnych po stronie pracownika powstanie przychód w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia wskazanego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych pomniejszonych o kwotę odpłatności ponoszonej przez pracownika.
Pytanie Wnioskodawcy:
Na gruncie wyżej wskazanego opisu zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
ma wątpliwość czy będąc płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe), na ubezpieczenie zdrowotne oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, będzie zobowiązana do potrącania składek na ww. ubezpieczenia i fundusze od przychodu pracownika w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia we wskazanej w Ustawie o PIT pomniejszonej o kwotę odpłatności ponoszonej przez pracownika?
Stanowisko Wnioskodawcy:
W ocenie Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do potrącania składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, jak również składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, od przychodu pracownika w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia wskazanej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych pomniejszonej o kwotę odpłatności ponoszoną przez pracownika.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tj. Dz. U. z 2016r. poz. 963 ze zm.; dalej: Ustawa SUS), pracodawca jest płatnikiem czyli podmiotem zobowiązanym do obliczenia, pobrania i odprowadzenia na rachunek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe), których podstawą obliczenia jest wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę wypłacane przez pracodawcę.
Z kolei, zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tj. Dz. U. z 2016r. poz. 1793 ze zm.; dalej: Ustawa SZS), pracodawca jest również płatnikiem składek na ubezpieczenie zdrowotne, należnych od wynagrodzenia pracowników.
Oznacza to, że Wnioskodawca jako pracodawca, jest co do zasady jest zobowiązany do dopełnienia obowiązków związanych z uregulowaniem składek na ubezpieczenia społeczne i składek na ubezpieczenie zdrowotne należnych od wynagrodzeń pracowników.
Zgodnie z art. 18 ust. 1 Ustawy SUS podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, będących pracownikami, stanowi przychód w rozumieniu przepisów Ustawy PIT z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Art. 20 ust. 1 Ustawy SUS wskazuje natomiast, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.
W konsekwencji, podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe jest także przychód w rozumieniu przepisów podatkowych, uzyskany ze stosunku pracy.
Jednocześnie art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2016r. poz. 645 ze zm.) stanowi, że składki na Fundusz Pracy ustalone są od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Analogiczny zapis w zakresie składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zawiera art. 29 ust.1 ustawy z dnia 13 lipca 2006r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (t.j. Dz.U. z 2016r. poz_1256 ze zm.). Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne reguluje z kolei art. 81 ust. 1 i ust 6 Ustawy ŚZ. Zgodnie z tymi przepisami do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, przy czym tak obliczoną podstawę obniża się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego.
Szczegółowy sposób ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015r. poz. 2236 ze zm.).
Zdaniem (…), w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie § 2 ust. 1 pkt 26 wspomnianego rozporządzenia, zgodnie z którym z podstawy wymiaru składek wyłączone są korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania tub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.
Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, jeżeli pracodawca umożliwia pracownikowi korzystanie z częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji (przykładowo poprzez umożliwienie korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych za częściową odpłatnością), to różnica pomiędzy ceną rynkową za usługi najmu samochodów osobowych świadczonych przez podmioty prowadzące tego rodzaju działalność gospodarczą a częściową odpłatnością poniesioną przez pracownika nie jest wliczana do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią cytowanego przepisu, z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia korzystają przychody:
Zakres 1:
- których uzyskanie wynika z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu;
- które przybierają postać niepieniężną:
- mające formę uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych towarów lub usług;
- które osiągane są przez pracowników pod warunkiem ponoszenia przez nich częściowej odpłatności za nabywane świadczenia;
Lub przychody
Zakres 2:
- których uzyskanie wynika z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu;
- które przybierają postać niepieniężną;
- polegające na korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.
W ocenie (…) wszystkie przesłanki, o których mowa w cytowanym wyżej przepisie zarówno obejmujące Zakres 1, jak i Zakres 2 (które mają charakter rozłączny) zostały spełnione.
W odniesieniu do zakresu 1, (…) wskazuje, że przewidziana możliwość korzystania z częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, w ten sposób. Ze będą oni uprawnieni do wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych regulowana będzie przez obowiązujący w (…) regulamin wynagradzania. Jednocześnie warunkiem uzyskania świadczenia przez pracownika będzie poniesienie przez niego częściowej odpłatności. Z kolei świadczenia uzyskiwane przez pracowników, stanowiące dla nich przychód ze stosunku pracy w wysokości wskazanej w Ustawie PIT, będą miały wyłącznie postać niepieniężną (w szczególności możliwość korzystania z częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, w ten sposób, że będą oni uprawnieni do wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych) i będą świadczone przez pracodawcę po cenie niższej niż wynikająca z Ustawy o PIT.
Jeśli chodzi natomiast o wskazany wyżej Zakres 2, Wnioskodawca wskazuje, że przepis 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia przewiduje możliwość korzystania z częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, w ten sposób, że będą oni uprawnieni do wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych: regulowana będzie przez obowiązujący w (…) regulamin wynagradzania i będzie mieć postać wyłącznie niepieniężną. Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że świadczenie przekazywane przez (…) będzie polegać na korzystaniu z częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Zgodnie bowiem z definicją środków lokomocji zawartą w Słowniku Języka Polskiego SPJ (…), zgodnie z którą: środki lokomocji to pojazdy lub zwierzęta służące przemieszczaniu się”. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma wątpliwości, że samochód służbowy spełnia definicję środka lokomocji.
Zdaniem (…), nie będzie ona więc zobowiązana do potrącania składek na ubezpieczenia
społeczne (tj. emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe), składki na ubezpieczenie zdrowotne, jak również składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, od przychodu pracownika w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia wskazanego w Ustawie PIT pomniejszonej o kwotę odpłatności ponoszoną przez pracownika.
Ponadto, (…) wskazuje, że zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje, w jego ocenie potwierdzenie m.in. w wyroku Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 14 marca 2013. sygn. IV U 2744/12, zgadnie z którym „W ocenie Sądu wszelkie korzyści materialne uzyskiwane przez pracowników na zasadach wynikających z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu z tytułu korzystania z odpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji nie wchodzą do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Oznacza to, że każde przysporzenie majątkowe, w tym także przychód uzyskiwany z tytułu udostępniania samochodu służbowego do celów służbowych pracownikom przez pracodawcę na podstawie aktów lub przepisów prawa pracy, podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek (§ 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z 18 grudnia 1998r.), jeśli wynikają z układów zbiorowych pracy lub regulaminów wynagradzania”.
Mając na uwadze powyższe, (…) wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.
Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zauważył, co następuje:
Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji. co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednocześnie stosownie do art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.
Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz. U. z 2016r. poz. 936 ze zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2016r. poz. 2032 ze zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.
Jednocześnie, zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tj. Dz. U. z 2016r. poz. 1793 ze zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Natomiast, w myśl art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz. U. z 2016r. poz. 645 ze zm.) oraz art. 29 ustawy z dnia 13 sierpnia 2006r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (tj. Dz. U. z 2016r. poz.1265) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w przypadku zaistnienia obowiązku ich zapłaty, ustala się od wypłat stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art, 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Wskazać należy przy tym, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazania źródła takiego przychodu, nie mieści się w ustawowo określonym zakresie, gdyż sprawy te w myśl przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017r. poz. 201 ze zm.) należą do wyłącznej kompetencji organów podatkowych. W konsekwencji, w niniejszej decyzji Zakład dokonał interpretacji przepisów sfery ubezpieczeń społecznych, opierając się na wskazaniu Wnioskodawcy, że opisane świadczenie w części finansowanej przez pracodawcę, stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Katalog przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty w § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia. Zgodnie z pkt 26 cytowanego przepisu, podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emeryta i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.
Zatem, aby wartość korzyści materialnej została wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie powołanego powyżej przepisu, winna przysługiwać pracownikowi na podstawie postanowień obowiązującego u pracodawcy układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a takie przybrać formę niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub formę usługi).
W świetle powyższego, składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą ze stosownych zapisów w przepisach placowych obowiązujących u pracodawcy, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością. Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej. do której uiszczenia pracownik byłby zobowiązany w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr.
Zatem, wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od ww. wartości.
Przepis § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia posługuje się sformułowaniem „niektórych artykułów, przedmiotów lub usług”, dlatego każdorazowo istotnym jest więc jednoznaczne ustalenie, jakiego artykułu, przedmiotu czy usługi dotyczy.
Oznacza to, że nie wszystkie świadczenie ze względu na swój charakter spełniają ww. warunek. W sytuacji, gdy pracodawca umożliwia pracownikom korzystanie w celach prywatnych z samochodów służbowych, które są własnością pracodawcy lub pracodawca na mocy określonego stosunku prawnego jest uprawniony do korzystania z nich (a więc, których przedsiębiorca nie nabywa z przeznaczeniem udostępniania ich swoim pracownikom) nie można mówić o korzyściach, o których mowa w rozważanym przepisie. Należy zaznaczyć, że czym innym jest udostępnienie przez pracodawcę pracownikom po cenach niższych niż detaliczne określonych usług i towarów, które pracodawca nabywa z wyraźnym przeznaczeniem na ten cel, a czym innym udostępnienie składników własnego majątku (czy też środków trwałych) służących do wykonywania działalności gospodarczej. Jednocześnie, fakt zawarcia w wewnętrznych aktach prawnych (w obowiązującym w Spółce regulaminie wynagradzania) zapisów o ponoszeniu przez pracownika częściowej odpłatności za korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych nie może stanowić przesłanki przesądzającej o uznaniu, iż pracodawca zapewnia pracownikowi korzyść, o której mówi wskazany powyżej § 2 ust. 1 pkt 26.
Przepis § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia nie zawiera definicji środków lokomocji. Nie precyzuje również, czy zwrot: „korzystanie z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji” dotyczy np. wyłączenie publicznych, czy także niepublicznych środków lokomocji oraz czy ma być to środek lokomocji zorganizowany przez pracodawcę. Brak jest zatem katalogu środków lokomocji, które byłby objęte regulacją § 2 ust pkt 26 rozporządzenia.
Równocześnie, należy zaznaczyć, że udostępnienie pracownikom za częściową odpłatnością samochodu służbowego, nie może być również uznane za „przejazdy środkami lokomocji” (jakimi według Wnioskodawcy są samochody służbowe) w rozumieniu przepisu § 2 ust, 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 7 marca 2016r. Sygn. akt III AUa 493/15 „środki lokomocji” wymienione w § 2 ust. 1 pkt 26 to środki transportu publicznego oraz transportu organizowanego przez pracodawcę, a przepis ten został wprowadzony w celu umożliwienia pracodawcy organizacji przejazdów pracowników, czyli dojazdy do pracy, z pracy i w celu wykonywania obowiązków służbowych, a także innych przejazdów związanych z zatrudnieniem organizowanym przez pracodawcę, bez obciążania daniną na ubezpieczenia społeczne”. Zatem, pod wskazanym pojęciem należy rozumieć zorganizowaną i usystematyzowaną formę przemieszczania się (np. zapewnienie biletu lotniczego, czy też każdorazowe dowożenie prezesa, dyrektora samochodem służbowym do pracy, korzystanie z transportu publicznego na podstawie przekazanych przez pracodawcę biletów, dowóz pracowników do pracy pojazdem należącym do pracodawcy), a nie udostępnienie pracownikowi do swobodnego używania środka lokomocji (samochodu służbowego).
Z powyższego wynika, iż wartość świadczenia związanego z częściowo odpłatnym udostępnieniem pracownikowi samochodu służbowego do korzystania w celach prywatnych, należy uwzględnić zarówno w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, a w konsekwencji również w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
Także w ocenie Sądu Apelacyjnego w Krakowie (wyrok z dnia 3 stycznia 2017r. Sygn. Akt III AUa 1797/15) udostępnienie pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych (…) ma typowy charakter dodatkowego przychodu pracownika, powstałego na skutek finansowania (czy też współfinansowania) przez pracodawcę używania samochodu przez pracownika. Brak jest przy tym podstaw do wyłączenia uzyskanego w ten sposób przez pracownika dodatkowego przychodu z podstawy wymiaru składek”.
Tym samym, w odniesieniu do stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego w procedowanym wniosku, przepis powołanego § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie znajduje zastosowania w całości.
Jak słusznie zauważył Wnioskodawca, zgodnie z art. 17 ust. 1 i 2 w zw. z art. 46 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe oraz na ubezpieczenie zdrowotne za pracowników, według zasad wynikających z przepisów ustawy z dnia 13 października 1998r. jest obowiązany obliczać, rozliczać i po potrąceniu z dochodów ubezpieczonych części składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe przez nich finansowanych, przekazują co miesiąc do Zakładu w całości płatnicy składek.
W świetle powyższego, od przychodu pracownika w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia pomniejszonej o kwotę częściowej odpłatności ponoszonej przez pracownika, związanego z udostępnieniem pracownikowi samochodu w celach prywatnych — płatnik składek jest zobowiązany naliczyć i odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne jak również składkę na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
Mając powyższe na uwadze, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 19 maja 2017r. w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wartości częściowo odpłatnego świadczenia w postaci udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych.
źródło: http://www.zus.pl/
