Karty podarunkowe dla pracowników w określonych okolicznościach podatkowo powinny być rozliczone jako darowizna a nie przychód z umowy o pracę. Przekazanie tego typu kart podwładnym przez spółkę z okazji jej jubileuszu podlegają opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku od spadków i darowizn, pod warunkiem, że stanowią one darowiznę. Aby tak było, musimy mieć do czynienia:
- ze zobowiązaniem darczyńcy do świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego oraz
- z bezpłatnością dokonanego świadczenia.
Na takim stanowisku stanął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 12 czerwca 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-2.4011.51.2017.2.JW.
W treści ww. interpretacji wskazano:
„(…) Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (pracodawca) będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych planuje przekazać pracownikom z okazji jubileuszu Spółki Karty podarunkowe. Wartość tych kart uzależniona została od stażu pracy, jednakże nie stanowią one dodatkowej gratyfikacji za wykonaną pracę. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przekazanie kart podarunkowych w jego opinii, stanowiło darowiznę w myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459). W opinii Wnioskodawcy wystąpiły wszelkie istotne warunki do zakwalifikowania zawartej przez strony umowy jako darowizny – zobowiązanie darczyńcy do świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego oraz bezpłatność dokonanego świadczenia. W związku z powyższym przyjęto za Wnioskodawcą, że przekazanie Kart stanowi darowiznę.
Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest ustalenie, czy przekazanie pracownikom Kart będzie stanowić nieodpłatne świadczenie ze stosunku pracy i czy w związku z powyższym na Wnioskodawcy jako płatniku podatku będzie spoczywać obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2009 r., poz. 768 z późn. zm.). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają”.
W tym miejscu wyjaśnić należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w art. 2, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.
Umowa darowizny zdefiniowana została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 ze zm.), zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.
Kwestie opodatkowania nabycia przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw wykonywanych na tym terytorium tytułem darowizny reguluje ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 833 ze zm.).
Zacytowany art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może p3odlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego.
Podsumowując, jeżeli zatem w istocie Wnioskodawca przekazuje pracownikom darowiznę podlegającą przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, to w konsekwencji wyłączenia z opodatkowania tego przychodu u pracowników na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na Wnioskodawcy jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (…)”.
