Firma może wystąpić do fiskusa o zwrot nienależnie zapłaconego w Polsce podatku naliczonego od wynagrodzeń pracowników oddelegowanych do pracy za granicą. Na takim stanowisku stanął NSA w wyroku z 26 stycznia 2017 r., sygn. II FSK 3973/14, wydanym w sprawie dotyczącej pracodawcy, który:
- wysyłał w ramach oddelegowania pracowników Polaków do pracy w Niemczech,
- od ich wynagrodzenia odprowadzał w całości zaliczki podatkowe w Polsce, mimo iż podwładni przebywali za granicą dłużej niż 183 dni (zakład pracy nie mając pewności ile dokładnie będzie trwało oddelegowanie, nie chciał ryzykować i za cały czas pracy w Niemczech potrącała zaliczki na podatek w Polsce), wskutek czego podatek zapłacony w Polsce od należności przysługujących za zagraniczną pracę był nienależny.
W opisanych okolicznościach, po przekroczeniu przez oddelegowanych 183 dni zagranicznego pobytu, płatnik skorygował informacje PIT-11 oddelegowanych, na podstawie których zatrudnieni złożyli prawidłowe rozliczenia roczne. W tym stanie rzeczy, pracodawca miał prawo zwrócić się do polskiego urzędu skarbowego o uzyskanie zwrotu niesłusznie opłaconego w Polsce podatku.
W przywołanym wyroku czytamy:
„(…) Z przyjętego przez Sąd pierwszej instancji i niespornego stanu faktycznego wynika, że wskazani we wniosku o stwierdzenie nadpłaty pracownicy skarżącego w trakcie roku podatkowego osiągnęli dochody z tytułu pracy najemnej wykonywanej zarówno na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, jak na terytorium Niemiec, przy czym spełnione zostały warunki, określone w art.15 ust.1 umowy polsko-niemieckiej, zgodnie z którymi wynagrodzenie otrzymane za pracę wykonywaną na terytorium Niemiec podlegało opodatkowaniu w państwie wykonywania pracy. Skarżący jako płatnik nie był zatem zobligowany, a wobec braku wniosku pracowników, także uprawniony, do pobrania zaliczek na podatek dochodowy od tej części dochodów pracowników, które podlegać miały opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dochody te zobowiązany był jedynie wykazać w informacji, o której mowa w art. 39 ust.1 u.p.d.o.f.
Skarżący potrącał pracownikom z wynagrodzenia kwoty odpowiadające zaliczkom od dochodów za pracę wykonywaną w Polsce i w Niemczech. Sumę tych zaliczek wykazał w pierwotnych informacjach PIT-11 i deklaracji PIT-4R za 2012 r . Informacje te skorygował i ostatecznie uwzględnił w nich zaliczki należne od dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej w Polsce, a także dochody podlegające opodatkowaniu w Niemczech, od których zaliczka nie została pobrana. Skarżący złożył także wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Pracownicy skarżącego złożyli roczne zeznania podatkowe uwzględniając zaliczki wynikające ze skorygowanych informacji PIT-11. Tym samym po ich stronie nie powstała nadpłata z tytułu zaliczek pobranych przez płatnika nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej. Skarżący wpłacił natomiast organom podatkowym kwotę przewyższającą sumę zaliczek wynikającą ze skorygowanej informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R, a tym samym kwotę wyższą od pobranych zaliczek. Korekta informacji PIT-11 przez pracodawcę i wskazanie jako podstawy potrącenia z wynagrodzeń pracowników zaliczek w kwotach niższych niż faktycznie potrącone może mieć niewątpliwie znaczenie dla ewentualnych roszczeń pracowników względem pracodawcy o wypłatę pozostałej części wynagrodzenia (jeżeli część potrąconej kwoty nie była żadną z należności wymienionych w art.87 § 1 k.p.), nie może natomiast być podstawą do korygowania przez pracowników złożonych zeznań podatkowych poprzez uwzględnienie w nich zaliczek w wysokości wynikającej z informacji pierwotnych, skoro informacje skorygowane uwzględniały prawidłowo wyliczoną kwotę zaliczek na podatek, a pracownicy nie mają podstaw do korygowania informacji. Po stronie płatnika powstała zatem nadpłata w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 2 w zw. z art. 73 § 1 pkt 4 O.p. Odmawiając skarżącemu możliwości żądania stwierdzenia nadpłaty Sąd pierwszej instancji dokonał nieprawidłowej wykładni art. 75 § 2 pkt 2 O.p. w zw. z art. 32 ust.6 u.p.d.o.f. (…)”.
