Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej określa wysokość diet i innych należności za czas krajowej podróży służbowej odbywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zagranicznej podróży służbowej odbywanej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (np. z Polski do kraju EU). Tym samym, nie ma ono zastosowania do krajowej podróży służbowej odbywanej na terytorium kraju zagranicznego oddelegowania innym niż Polska, jak również do zagranicznej podróży służbowej odbywanej poza krajem delegowania innym niż RP (np. z Holandii do Polski). Ma to swoje przełożenie na kwestie opodatkowania należności wypłacanych za ww. podróże.
Jak stwierdził w interpretacji indywidualnej z 11 czerwca 2018 r., sygn. 0114-KDIP3-3.4011.183.2018.1.JM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w przypadku podróży służbowych odbywanych na terytorium kraju oddelegowania innym niż Polska (podróż krajowa), bądź też poza krajem delegowania innym niż Rzeczypospolita Polska (podróż zagraniczna), stosować należy wewnętrzne przepisy obowiązujące w kraju delegowania określające w drodze ustawy lub rozporządzenia właściwego ministra wysokość diet i zwrot kosztów z tytułu podróży służbowych przysługujące pracownikom.
W tej sytuacji uznać należy, że do diet oraz zwrotu kosztów z tytułu podróży służbowych odbywanych przez zatrudnionego przez polski podmiot pracownika w ramach zagranicznego oddelegowania nie mają zastosowania polskie przepisy odnoszące się do delegacji. W konsekwencji, wypłacane przez zakład pracy diety oraz koszty w związku z odbywaniem przez pracownika podróży służbowej w opisanych okolicznościach, skutkuje powstaniem po stronie podwładnego przychodu z nieodpłatnych świadczeń, który należy zakwalifikować do przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Wyżej wymieniony przychód nie podlega zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 16 przywołanej ustawy. A zatem od powyższych świadczeń podmiot zatrudniający jako płatnik jest obowiązany do naliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.