Jeśli fundowane pracownikowi czy zleceniobiorcy przez podmiot zatrudniający imprezy, wycieczki czy wyjazdy mają charakter integracyjny czyli służą przede wszystkim poprawie atmosfery i komunikacji w pracy czy podniesieniu efektywności załogi, wówczas nie trzeba od ich wartości naliczać zaliczek na podatek ani składek ZUS. Sytuacja wygląda inaczej, gdy wspomniane wydarzenia / eventy elementu integracji nie posiadają. W takich okolicznościach generują one przychód, który powinien wchodzić do podstawy podatkowo-składkowej, chyba, że zostały sfinansowane ze środków zfśs.
Tak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 8 sierpnia 2018 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.387.2018.2.LS. Wyjaśniono w niej, że:
- dokonując oceny czy udział w wycieczce prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz.U. z 2014 r., poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie), po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść, po trzecie, generują korzyść wymierną (również w postaci zaoszczędzenia wydatku) i możliwą do przypisania indywidualnemu pracownikowi (a więc taką, która nie nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów);
- w ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie to po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Natomiast, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości;
- jeśli uczestnictwo pracowników w wycieczce nie miało charakteru integracyjnego (nie leży w interesie pracodawcy), uczestnicy z wycieczki skorzystali w pełni dobrowolnie i uzyskali wymierną korzyść o indywidualnym charakterze (przypisaną danemu pracownikowi), wówczas należy stwierdzić, że w zostały spełnione wszystkie trzy przesłanki do wystąpienia u pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnych (częściowo odpłatnych) świadczeń. W konsekwencji po stronie pracowników powstanie przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, który powoduje konieczność obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy. Przy czym jeśli wycieczka została opłacona ze środków zfśs wówczas można skorzystać, ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT.
Z powyższego jasno wynika, że o sposobie rozliczenia organizowanych dla załogi imprez, wyjazdów i wycieczek decyduje to, czy mają one walor integracyjny (por. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 sierpnia 2018 r. nr 0115-KDIT2-2.4011.278.2018.1.MD). Jeśli tak, wówczas fiskus ani ZUS nie powinien kwestionować nieodprowadzenia danin podatkowo-składkowych. W przeciwnym razie, od wartości konkretnego eventu muszą być kalkulowane należności publiczno-prawne. Taka konieczność wystąpi np. wtedy, gdy dana wycieczka jest wyłącznie nagrodą za dobre wyniki w pracy i służy jedynie wypoczynkowi i relaksowi nagrodzonego pracownika.
Przypomnijmy, że art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT stanowi, że wolna od podatku jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1.000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.
Z kolei z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne wyłączono świadczenia finansowane ze środków przeznaczonych na cele socjalne w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (§ 2 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia składkowego).
