Pracodawca nie ma obowiązku dokonywania wpłat zaliczki na podatek dochodowy od wartości świadczeń w naturze na rzecz byłego pracownika, jeśli z powodów od niego niezależnych nie jest w stanie pobrać tej zaliczki. Zakład pracy jako płatnik zobowiązany jest w takiej sytuacji jedynie wykazać w rocznej informacji PIT-11 wartość przychodu z tytułu świadczeń w naturze, natomiast jako wysokość pobranej zaliczki z tego tytułu podać kwotę „0”. Były pracownik z kolei będzie obowiązany uwzględnić ten przychód w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do urzędu skarbowego i od sumy uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów zapłacić należny podatek.
Skoro zatem brak jest podstaw do pobrania zaliczki na podatek dochodowy, brak jest również (biorąc pod uwagę treść art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i podstaw do jej odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego. Dla pracodawcy oznacza to, iż nie jest on obowiązany ani z własnych środków ani ze środków przekazanych mu przez pracownika regulować należnej z tego tytułu zaliczki.
Powyższy pogląd wyrażono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 września 2016 r., sygn. IBPB-2-1/4511-324/16-1/BJ.
ciekawe czy wszystkie US podzielają taki punkt widzenia?