Zakupione przez pracodawcę szkła korekcyjne dla pracownika, który wykonuje obowiązki służbowe przy monitorze ekranowym przynajmniej połowę dobowego czasu pracy (niezależnie od wymiaru etatu zatrudnionego), są świadczeniem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oczywiście wymagane tu jest to, aby szkła przepisane zostały na podstawie badań okulistycznych, przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, zaleceniem lekarza medycyny pracy.
Dla ww. wyłączenia podatkowego ustawodawca nie przewidział limitu kwotowego, przy czym kwota oferowana przez zakład pracy pracownikowi na szkła korekcyjne (soczewki kontaktowe lub okulary), powinna umożliwiać ich zakup zgodnie ze wskazaniami lekarza.
Potwierdzenie zaprezentowanego poglądu znajdziemy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 marca 2017 r., sygn. 0461-ITPB2.4511.78.2017.1.HD.
W przywołanej interpretacji stwierdzono: „(…) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.
Obowiązek zapewnienia okularów przez pracodawców powinien być realizowany w odniesieniu do pracowników użytkujących w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy (…).
(…) kwestią zasadniczą jest, aby pracownik – względem którego stwierdzono, na podstawie badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, potrzebę stosowania przy obsłudze monitora okularów korygujących wzrok – został zaopatrzony w okulary zgodne z zaleceniem lekarza, tj. o określonych parametrach (odpowiednich do stanu wzroku pracownika), przeznaczone do pracy przy monitorze. W niektórych przypadkach lekarz może zalecić stosowanie przy obsłudze monitora zamiast okularów szkieł (soczewek) kontaktowych, które spełniają ten sam cel. Te przypadki mogą być związane z określonymi wadami wzroku pracownika, przy których nie jest możliwe skorygowanie wzroku przy pomocy okularów.
(…) jeżeli lekarz specjalista, w wyniku badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, zaleci pracownikowi stosowanie przy obsłudze monitora zamiast okularów szkieł korekcyjnych (soczewek kontaktowych) pracodawca ma obowiązek je zapewnić. Z tych względów należy uznać, że w tych szczególnych sytuacjach świadczenie w postaci zapewnienia szkieł korekcyjnych (soczewek kontaktowych) stanowi przychód pracownika pracującego przy monitorze ekranowym przynajmniej połowę dobowego czasu pracy (zatrudnionego zarówno na cały etat, jak i na ½ etatu), który korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ponadto, zauważyć należy, że art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera limitu kwoty, która podlega zwolnieniu z opodatkowania. Jednakże należy mieć na uwadze, że wysokość środków finansowych, jakie pracodawca przeznacza na szkła korekcyjne (soczewki kontaktowe lub okulary), powinna być tak skalkulowana, aby umożliwiała ich zakup zgodnie z zaleceniem lekarza. (…)”.
