Czy na przyznanie i wysokość świadczenia z zfśs wpływać powinien wymiar etatu pracownika?
Z całą pewnością nie.
Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych winno być uzależnione jedynie od tzw. kryterium socjalnego czyli sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z jego zasobów. Udzielanie wsparcia socjalnego przez zakład pracy w oparciu o przesłanki o charakterze pozasocjalnym jest niedozwolone.
A zatem pomocy finansowanej ze środków zfśs nie można uzależniać np. od stażu pracy, wymiaru czasu pracy, statusu osoby uprawnionej (pracownik, emeryt, rencista), przynależności pracownika do związku zawodowego lub określonej grupy zawodowej. Znajduje to potwierdzenie m.in. w:
- wyroku Sądu Najwyższego z 16 sierpnia 2005 r. (sygn. akt I PK 12/05, OSNP 2006/11–12/182),
- wyjaśnieniach resortu pracy zawartych w piśmie z 17 lutego 2011 r. (znak: SPS-023-20599/11) w sprawie świadczeń socjalnych na rzecz osób, które po rozwiązaniu umowy o pracę przechodzą na emeryturę, w których czytamy m.in. „(…) Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jest funduszem spożycia zbiorowego, co oznacza, iż bez względu na sposób jego tworzenia ze świadczeń socjalnych mogą korzystać wszystkie osoby uprawnione – przy zastosowaniu jednakowych, wyłącznie socjalnych kryteriów. Pracodawca nie może więc wyłączyć prawa do ubiegania się o pomoc socjalną żadnej z ustawowo uprawnionych grup osób, np. emerytów i rencistów ze względów poza socjalnych. (…)”.
Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 20 sierpnia 2001 r. (sygn. akt I PKN 579/00, OSNP 2003/14/331) stwierdził, że: „(…) nie ulega wątpliwości, że fundusz świadczeń socjalnych jest instytucją prawną, która ma łagodzić różnice w poziomie życia pracowników i ich rodzin, a także emerytów i rencistów. Jest on wyrazem funkcji społecznej zakładu pracy, zaś jego adresatami są zwłaszcza rodziny o najniższych dochodach (…)”.
