Nowe zasady poboru zaliczek na podatek od 2020 r.

Na mocy ustawy z dnia 4 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, od początku 2020 r.  zmianie ulega sposób naliczania zaliczek podatkowych należnych od świadczeń stawianych do dyspozycji pracowników.

Modyfikacja w tym zakresie polega na tym, że zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych wg stawki wynoszącej 32% obliczać będzie się już za miesiąc, w którym dochód zatrudnionego uzyskany od początku roku przekroczy kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej wynoszącą obecnie 85.528 zł.

W aktualnym stanie prawnym, pracodawcy mają w obowiązku kalkulować pobieraną od pracownika zaliczkę podatkową na poziomie 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu dopiero za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód zatrudnionego (a więc przychód pomniejszony o składki na ubezpieczenie społeczne i koszty uzyskania przychodu) osiągnięty od początku roku przekroczył kwotę 85.528 zł. Oznacza to, że za miesiąc, w którym nastąpiło faktyczne przekroczenie pierwszego progu skali podatkowej, bez względu na wysokość dochodu, zaliczka pobierana jest przy zastosowaniu stawki 18% (lub 17% od 1 października 2019 r.).

Przywołana na wstępie ustawa wprowadza istotną zmianę we wspomnianej regule. Otóż, od 2020 r., za miesiąc, w którym dochód pracownika uzyskany od początku roku w zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, płatnik będzie pobierał zaliczkę:

• wg stawki 17% wyłącznie od tej części dochodu uzyskanego w tym miesiącu, która nie przekroczyła kwoty 85.528 zł,
• wg stawki 32% od uzyskanej w tym miesiącu nadwyżki ponad ww. kwotę.

Powyższe sprawi, że w ciągu roku zaliczki podatkowe należne od osób, których dochody przekraczają próg podatkowy będą wyższe. Proponowane rozwiązanie pozwoli uniknąć dopłat podatku w rozliczeniach rocznych wspomnianych osób.

A jak to będzie wyglądało w praktyce?

Prześledźmy to na przykładzie pracownika (uprawnionego do podstawowych kosztów uzyskania przychodu na poziomie 250 zł, bez prawa do kwoty zmniejszającej miesięczne zaliczki na podatek), którego stałe miesięczne wynagrodzenie brutto wynosi 12.000 zł. Załóżmy, że w kwietniu 2020 r. otrzyma on dodatkowo premię roczną w wysokości 70.000 zł brutto. W tych okolicznościach jego dochód (czyli przychód po pomniejszeniu o koszty uzyskania przychodów oraz składki na ubezpieczenie społeczne) wynosi:

• za 01/2020: 10.104,8 zł,
• za 02/2020: 10.104,8 zł,
• za 03/2020: 10.104,8 zł,
• za 04/2020: 70.507,8 zł.

Jak wynika z powyższego, dochód pracownika uzyskany od początku roku przekroczył pierwszy próg podatkowy w kwietniu (100.822,2 zł) i dlatego w tym też miesiącu należności zatrudnionego należy opodatkować stosując dwie stawki podatku: 17% i 32% w następujący sposób:

• dochód pracownika uzyskany w kwietniu do limitu 85.528 zł: 55.213,6 zł (85.528 zł – 10.104,8 zł tytułem dochodu za 01/2020 – 10.104,8 zł tytułem dochodu za 02/2020 – 10.104,8 zł tytułem dochodu za 03/2020);
• zaliczka od ww. części dochodu pracownika uzyskanego w kwietniu (przed pomniejszeniem o składkę zdrowotną): 55.214 zł (po zaokrągleniu do pełnych zł) x 17% = 9.386,38 zł;
• dochód pracownika uzyskany w kwietniu ponad limit 85.528 zł: 100.822,20 zł – 85.528 zł = 15.294,2 zł czyli po zaokrągleniu do pełnych zł: 15.294 zł;
• zaliczka od ww. część dochodu prawnika uzyskanego w kwietniu (przed pomniejszeniem o składkę zdrowotną): 15.294 zł x 32% = 4.894,08 zł;
• łączna zaliczka podatkowa za kwiecień (przed pomniejszeniem o składkę zdrowotną): 9.386,38 zł + 4.894,08 zł = 14.280,46 zł.