Istotną zmianą w ramach Polskiego Ładu 2.0 jest umożliwienie od 2023 r. co do zasady wszystkim podatnikom składania wniosku o niepobieranie w danym roku zaliczek podatkowych. Użyliśmy określenia „wszystkim podatnikom”, gdyż przepis art. 31c ustawy PIT, ustanawiający to rozwiązanie, wskazuje zaliczki, o których mowa w art. 32-35 i art. 41 ust. 1 ustawy PIT.
Złożenie wspomnianego wniosku jest dozwolone wtedy, gdy podatnik przewiduje, że uzyskane przez niego dochody podlegające opodatkowaniu według skali podatkowej nie przekroczą w roku podatkowym kwoty 30.000 zł (czyli kwoty wolnej od podatku).
Reasumując, od 2023 r. każdy podatnik, który przewiduje, że jego roczne dochody na skali nie przekroczą kwoty wolnej od podatku, czyli 30.000 zł, może złożyć płatnikowi wniosek o niepobieranie zaliczek w danym roku podatkowym.
Omawiany wniosek:
- podatnik może złożyć każdemu płatnikowi (z wyjątkiem organu egzekucyjnego),
- powinien być składany płatnikowi na piśmie albo w inny sposób przyjęty u danego płatnika, np. poprzez elektroniczny system kadrowo-płacowy;
- może być złożony na wzorze PIT-2 w wersji 9 opracowanym przez MF;
- płatnik od 2023 r. ma obowiązek uwzględniać najpóźniej w następnym miesiącu, chyba że płatnikiem będzie organ rentowy (np. ZUS). W takiej sytuacji organ rentowy ma obowiązek uwzględnić wniosek najpóźniej od drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym je otrzymał;
- dotyczy – na co wskazuje brzmienie art. 31c ustawy PIT – danego roku podatkowego, a więc wydaje się zasadnym pogląd, iż nie powinien mieć on zastosowania w kolejnych latach podatkowych i jeżeli w następnym roku występują przesłanki do niepobierania zaliczki podatkowej, podatnik powinien złożyć odrębny wniosek, chociaż resort finansów w swych wyjaśnieniach twierdzi, że podobnie jak inne wnioski mające wpływ na zaliczki podatkowe jest on wieloletni i obowiązuje do czasu jego wycofania przez podatnika.
W sytuacji, gdy podatnik złoży płatnikowi wniosek o niepobieranie zaliczek, a jego dochody – mimo wcześniejszych przewidywań – przekroczą u tego płatnika w roku podatkowym kwotę 30.000 zł, płatnik – od nadwyżki ponad kwotę 30.000 zł – oblicza zaliczki bez stosowania kwoty zmniejszającej miesięczne zaliczki podatkowe. Wynika to z tego, że podatnik, który nie będzie płacił zaliczek PIT do 30 tys. zł wykorzysta już swoją z kwotę wolną od podatku.
Pytania i odpowiedzi
Jak należy postąpić w sytuacji, gdy pracownik złożył wniosek o niepobieranie zaliczki w związku z tym, że jego roczne dochody nie przekroczą 30 000 zł, a w kolejnych miesiącach takie oświadczenie wycofał?
Odpowiedź: Po wycofaniu przez podatnika wniosku o niepobieranie zaliczki PIT płatnik zaczyna ją pobierać.
Pracownik złożył wniosek o niepobieranie zaliczki, po tym jak jego dochód wyniósł 10.000 zł. Czy w takim wypadku płatnik liczy dochód od nowa do kwoty 30.000 zł, czy uwzględnia wcześniejszy dochód w wysokości 10.000 zł i wniosek o niepobieranie zaliczek stosuje tylko w odniesieniu do pozostałych 20 000 zł (30.000 zł – 10.000 zł)?
Odpowiedź: Wniosek o niepobieranie zaliczki płatnik stosuje do pozostałych 20.000 zł, czyli uwzględnia dochody uzyskane od początku roku, a nie wyłącznie dochody uzyskane od dnia złożenia wniosku przez podatnika.
Czy wniosek o niepobieranie zaliczki w związku z dochodem nieprzekraczającym 30.000 zł należy złożyć dwukrotnie, jeśli podatnik jest w tej samej firmie zatrudniony na podstawie umowy o pracę oraz umowy zlecenie?
Odpowiedź: Wniosek w sprawie niepobierania zaliczek należy złożyć odrębnie każdemu płatnikowi, czyli odrębnie zakładowi pracy oraz odrębnie zleceniodawcy. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że złożenie wniosku(ów) jest możliwe, jeśli przewidywane łączne roczne dochody podatnika, czyli uzyskane zarówno od pracodawcy oraz zleceniodawcy, nie przekroczą 30 000 zł.
Jak powinien postąpić płatnik, u którego podatnik zatrudniony jest w oparciu o więcej niż jeden rodzaj umowy (różne źródła przychodu np. umowa o pracę i umowa zlecenia) i dla obu tych źródeł podatnik złożył oddzielnie PIT-2 wnioskując o niepobieranie zaliczki na podatek ze względu na to, że jego przewidywane dochody nie przekroczą 30.000 zł.
Ze względu na dodatkowe wynagrodzenie, np. premię, narastająco sumaryczny dochód z obydwu źródeł jest wyższy i w danym miesiącu przekroczył 30.000 zł, jednak z umowy o pracę dochód wynosi 18.000 zł a z umowy zlecenia 15.000 zł. Czy w takim wypadku, przy złożonych PIT-2 dla przychodów z każdego źródła przychodu, płatnik powinien naliczyć zaliczkę na podatek już w miesiącu przekroczenia limitu 30.000 zł czy rozliczenie nastąpi dopiero w zeznaniu rocznym podatnika?
Odpowiedź na to pytanie zawierają postanowienia art. 31c ust. 3 ustawy PIT.
Płatnik stosując wnioski o niepobieranie zaliczek na podatek z umowy o pracę i umowy zlecenia, uwzględnia łączne dochody podatnika uzyskane od początku roku pobierając zaliczkę na podatek na ogólnych zasadach w miesiącu przekroczenia limitu 30.000 zł, bez zastosowania miesięcznej kwoty zmniejszającej podatek (nawet jeżeli płatnik był uprzednio uprawniony do jej stosowania). Płatnik zaczyna zatem pobierać zaliczkę od kwoty, którą wypłaca, a która stanowi nadwyżkę ponad 30.000 zł (kwota ta liczona jest z uwzględnieniem wypłat z obydwu źródeł przychodów).
Jak ustalić kwotę wolną od potrąceń w przypadku pracownika, który złożył wniosek o niepobieranie zaliczki na podatek?
Odpowiedź: Mając na uwadze postanowienia art. 871 K.p. przyjąć należy, że w tym przypadku kwota zaliczki, o której mowa w tym przepisie wynosi 0 zł.
Wzór wniosku o niepobieranie zaliczek podatkowych na mocy art. 31c ustawy PIT:
