W przypadku zatrudnionych osób oddelegowanych do pracy za granicą, pracodawca odstępuje w Polsce od poboru zaliczek na podatek przy spełnieniu przesłanek wskazanych w przepisie art. 32 ust. 6 ustawy o PIT, czyli w przypadku gdy wypłacane dochody podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza Polską. Przy tym, okolicznością, o której mowa w przywołanym przepisie nie jest fakt, że pracownik opodatkowuje bądź będzie opodatkowywał swoje dochody poza Polską lecz to, że jego dochody podlegają (lub będą podlegać) opodatkowaniu za granicą. W związku z tym nie jest istotne, czy i jak pracownik albo podmiot zatrudniający wywiązują się z obowiązków nałożonych przepisami podatkowymi poza granicami kraju, lecz ważne jest, czy zgodnie z odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza Polską. Tak wskazano m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 maja 2017 r. (sygn. 1462-IPPB4.4511.154.2017.2.JK3) oraz z 3 stycznia 2018 r. (sygn. 0112-KDIL3-1.4011.330.2017.2.AMN).
Może się okazać, że dochody pracownika polskiej firmy, który przebywał i pracował w ramach oddelegowania poza obszarem RP, nie będą efektywnie opodatkowane za granicą, tzn. podatek wyniesie 0 (zero). Może to nastąpić z wielu przyczyn np. dochody pracownika mogą nie przekroczyć tzw. kwoty wolnej ustalonej według przepisów zagranicznych. Liczy się sam fakt, czy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania kraj, z którym ta umowa jest zawarta, jest uprawniony do pobrania podatku od dochodu, a nie to, czy faktycznie pobrano jakikolwiek podatek za granicą.
We wspomnianej wyżej interpretacji z 3 stycznia 2018 r. podmiot z Polski oddelegowywał na krótkie okresy do kontrahenta z Danii swych pracowników, którzy posiadają centrum interesów życiowych na terytorium RP i są w pełni opłacani przez polskiego pracodawcę (również za czas zagranicznej pracy). Okresy te nie przekraczały 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym. Ponadto ww. polska firma nie posiada w Danii zakładu, to znaczy nie posiada w Danii stałej placówki, poprzez którą częściowo lub całkowicie prowadzi działalność gospodarczą (nie spełnia żadnego z kryteriów zdefiniowanych dla pojęcia zakładu w artykule 5 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 6 grudnia 2001 roku. Mimo to, duński kontrahent opodatkowywał w Danii wynagrodzenie polskich pracowników przypadające na okresy pracy w tym państwie. W tych okolicznościach, zgodnie z postanowieniami przytoczonej konwencji, dochody oddelegowanych Polaków (również te przypadające za czas przebywania w Danii) podlegają w całości opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.
W związku z tym, w rozstrzyganym przypadku nie znajduje zastosowania art. 32 ust. 6 ustawy o PIT. A zatem polski pracodawca powinien opodatkowywać w Polsce całość uzyskiwanych przez oddelegowanych pracowników przychodów, pomimo, że od części z nich podatek pobrano w Danii.
