Resort pracy przygotował w pierwszej połowie 2018 r. projekt ustawy o rynku pracy (z dnia 29 czerwca 2018 r.). Nowa ustawa ma zastąpić obecną ustawę o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i ma być dostosowana do współczesnych realiów. Proponowane rozwiązania mają dotknąć m.in. zagadnień związanych z zatrudnianiem cudzoziemców. Zmiany w tym zakresie przewidują kilka nowości oraz szereg przepisów doprecyzowujących aktualnie obowiązujące zasady.
Przyszły rok może więc przynieść kolejne modyfikacje odnoszące się do reguł powierzania pracy obcokrajowcom, choć na chwilę obecną trudno ocenić jakie będą ostateczne losy przedmiotowego projektu.
O powierzaniu pracy obcokrajowcom w 2019 r. szerzej piszemy w artykule: Zatrudnianie cudzoziemców w 2019 r.
Jak wynika z uzasadnienia projektu ustawy o rynku pracy, od 2019 r. miałoby nastąpić:
– wydłużenie okresu pracy wykonywanej bez zezwolenia na pracę na podstawie oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy przez cudzoziemców z wybranych państw do 12 miesięcy w ciągu kolejnych 18 miesięcy (dotychczas 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy);
– ustanowienie obowiązku elektronicznego składania wniosków o zezwolenia i oświadczeń (obowiązek ten jednak nie będzie obciążał podmiotów niebędących agencją pracy tymczasowej, składających tylko 1 wniosek o wydanie zezwolenia na pracę sezonową lub 1 oświadczenie w roku kalendarzowym);
– zwolnienie z informacji starosty (tzw. testu rynku pracy) w przypadku zmiany stanowiska pracy cudzoziemca po roku pracy na podstawie umowy o pracę, jeśli cudzoziemiec nadal będzie wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę i na pełny etat;
– uznanie pracy za legalną w okresie oczekiwania na nowe zezwolenie na pracę cudzoziemca w przypadku zmiany stanowiska u tego samego pracodawcy – po co najmniej roku pracy na podstawie umowy o pracę, jeżeli nowa umowa będzie także umową o pracę i na pełny etat;
– wprowadzenie zasady, że odpowiednio wojewoda i starosta przy badaniu fakultatywnej przesłanki odmowy (przy pozorności), badają jedynie opłacanie i zaległości z tytułu podatków dochodowych, a nie wszystkich podatków (np. VAT, od czynności cywilnoprawnych, od nieruchomości, podatków lokalnych, itd.);
– zwolnienie agencji pracy tymczasowej z konieczności uzyskania nowego zezwolenia na pracę w przypadku zmiany pracodawcy użytkownika – o ile warunki pracy cudzoziemca nie ulegną zmianie;
– doprecyzowanie, że cudzoziemiec może wykonywać pracę w Polsce, jeśli posiada zezwolenie na pracę oraz przebywa na podstawie wizy lub innego dokumentu pobytowego wydanych w celu pracy przez inne państwo obszaru Schengen;
– doprecyzowanie, że praca na podstawie oświadczenia może być wykonywana w przypadkach, gdy wydawane jest zezwolenie typu A, a zatem nie dotyczy to członków zarządu i pracowników delegowanych z państw trzecich do Polski;
– zmiana w przesłankach odmowy wpisu oświadczenia do ewidencji dotycząca liczenia okresu pracy (sumowanie okresów oświadczeń dla danego cudzoziemca już wpisanych do ewidencji, a nie okresów pracy już wykonanej) – celem jest to, aby oświadczenie złożone później przez innego pracodawcę nie spowodowało braku możliwości wykorzystania wcześniej zarejestrowanego oświadczenia, tzn. aby uniknąć sytuacji, w których pracodawca, dla którego powiatowy urząd pracy zarejestrował już wcześniej oświadczenie, zatrudnia cudzoziemca w dobrej wierze, lecz nielegalnie, nie wiedząc, że cudzoziemiec wykorzystał już okres pracy bez zezwolenia;
– dodanie obowiązku dostosowania wynagrodzenia cudzoziemca do zmieniającego się wynagrodzenia minimalnego;
– doprecyzowanie, że w razie uchylenia zezwolenia na pracę lub tytułu uprawnienia do wykonywania pracy przez cudzoziemca w Polsce, umowa z cudzoziemcem ulega rozwiązaniu z mocy prawa;
– dodanie definicji pracodawcy polskiego dla odróżnienia od pracodawcy zagranicznego oraz bardziej precyzyjnego zdefiniowania powiązania podmiotu zagranicznego delegującego cudzoziemca do pracy w Polsce i podmiotu polskiego dla potrzeb stosowania przepisów dotyczących zezwoleń na pracę;
– doprecyzowanie przepisów ustanawiających karalność za określone przestępstwa i wykroczenia, oraz dookreślenia zakresu danych przekazywanych przez Państwową Inspekcje Pracy i Służbę Graniczną za pomocą systemów teleinformatycznych;
– poprawka do zmiany wprowadzonej ustawą o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników – chodzi tu o odstąpienie od odmowy wydania zezwolenia sezonowego w przypadku ukarania pracodawcy z tytułu nielegalnego powierzania pracy cudzoziemcowi (dwa razy w ciągu dwóch lat) oraz z tytułu doprowadzenia cudzoziemca do pracy nielegalnej za pomocą wprowadzenia w błąd;
– doprecyzowanie, że okres pracy sezonowej dla pracowników, którzy wjechali do Polski w celu wykonywania pracy sezonowej, jest liczony od pierwszego dnia wjazdu cudzoziemca na obszar Schengen w danym roku kalendarzowym po wydaniu zaświadczenia;
– dodanie możliwości unieważnienia wpisu oświadczenia przez starostę.
Zmiany w ustawie z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach
Od początku 2019 r. mają zacząć obowiązywać zmiany, których celem jest wprowadzenie ułatwień dla osiedlania się w Polsce obywateli państw bliskich kulturowo, którzy posiadają kwalifikacje w zawodach pożądanych dla polskiej gospodarki. W szczególności przewidują one skrócenie do 2,5 roku okresu pobytu w Polsce wymaganego do uzyskania przez te osoby zezwolenia na pobyt stały oraz skrócenie do 1 roku okresu okresu pobytu w Polsce wymaganego do udzielenia małżonkowi lub dziecku tego cudzoziemca zezwolenia na pobyt czasowy.
na szczęście póki co wstrzymali się ze zmianami