Otrzymane przez pracowników różnego rodzaju świadczenia o charakterze pieniężnym i niepieniężnym (np. świadczenia pozapłacowe w postaci pakietu medycznego), stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie zmienia tego fakt ich przyznawania osobom przebywającym na urlopie bezpłatnym, wychowawczym, macierzyńskim czy rodzicielskim. W konsekwencji pracodawca – jako płatnik – jest co do zasady obowiązany do poboru zaliczki podatkowej od wspomnianych świadczeń według ogólnych zasad. Przy kalkulowaniu w opisanych okolicznościach należności podatkowej, zakład pracy powinien zastosować skalę podatkową określoną w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT i koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy określone w art. 22 ust. 2 powołanej ustawy. Przy czym w sytuacji, gdy ustawowe koszty uzyskania przychodu przekraczają kwotę przychodu danego miesiąca, to należy je ograniczyć do wysokości przychodu.
Słuszność zaprezentowanej tezy potwierdza Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 9 października 2018 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.359.2018.1.AG. Wyjaśniono w niej, że:
- zakład pracy obowiązany jest odliczyć miesięczną kwotę kosztów uzyskania przychodów przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy, w sytuacji, gdy wypłaca przychody określone w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Dlatego, aby dokonać rozstrzygnięcia, czy przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy w odniesieniu do określonych wypłat i świadczeń stosuje się koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy należy ustalić, czy przychody te stanowią przychód ze stosunku pracy. Decydującym warunkiem zakwalifikowania określonego przychodu do przychodów ze stosunku pracy, jest osiągnięcie przychodu z tytułu istniejącego stosunku pracy. Natomiast nie ma przy tym znaczenia faktyczne świadczenie pracy. Tym samym, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które podatnik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą. Ponadto, z definicji przychodów ze stosunku pracy wynika wprost, że do tych przychodów zalicza się wszelkie wypłaty i świadczenia uzyskane od pracodawcy bez względu na źródło ich finansowania, o ile źródłem przekazania tegoż świadczenia jest stosunek pracy;
- otrzymane przez pracowników różnego rodzaju świadczenia o charakterze pieniężnym i niepieniężnym, stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Jednocześnie bez znaczenia dla ich kwalifikacji pozostaje fakt, że zostały one wypłacone pracownikom, którzy przebywają na urlopach rodzicielskich, macierzyńskich, wychowawczych lub bezpłatnych, i nie uzyskują od pracodawcy innych przychodów ze stosunku pracy;
- powyższe oznacza, że pracodawca – jako płatnik – jest zobligowany do poboru zaliczki na podatek dochodowy według reguł określonych w art. 32 ustawy o PIT. Przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od świadczeń przekazanych pracownikom, powinien zastosować skalę podatkową określoną w art. 27 ust. 1 cytowanej ustawy i koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy określone w art. 22 ust. 2 powołanej ustawy;
- w sytuacji kiedy pracodawca oblicza miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, a ustawowe koszty uzyskania przychodu przekraczają kwotę przychodu danego miesiąca, to w PIT-11 pracodawca może wykazać tylko faktyczną kwotę potrąconych kosztów. Kwota pełnych miesięcznych kosztów uzyskania przychodu będzie zastosowana w rocznym rozliczeniu – zeznaniu;
- reasumując, przyznawanie pracownikom świadczeń pozapłacowych pracownikom przebywającym na urlopach rodzicielskich, macierzyńskich, wychowawczych lub bezpłatnych, generuje po ich stornie przysporzenie majątkowe, od którego zakład pracy ma w obowiązku naliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Przy ich wyliczaniu należy zastosować koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o PIT (czyli w wysokości 111,25 zł lub 139,06 zł). Z tym, że koszty te można uwzględniać jedynie do wysokości osiągniętego przychodu. A zatem, przykładowo, jeśli pracownikowi korzystającemu cały miesiąc z urlopu macierzyńskiego przyznano pakiet medyczny o wartości 40 zł, to zakład pracy w sporządzanej informacji PIT-11 uwzględni przychody w wysokości 40 zł, koszty uzyskania przychodu w wysokości 40 zł, a w części dotyczącej dochodu oraz zaliczki wskaże zero złotych.
Podkreślmy w tym miejscu, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 12 września 2017 r., sygn. 0113-KDIPT3.4011.192.2017.2.AJ, stwierdził, że pracodawca nie jest zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy należnych od świadczeń pozapłacowych (finansowanych np. ze środków obrotowych lub zfśs) w sytuacji, gdy nie ma takiej możliwości. Z takimi sytuacjami mamy do czynienia przykładowo wtedy, gdy w miesiącu przyznania podlegającego opodatkowaniu świadczenia pozapłacowego zatrudniona osoba, które to świadczenie otrzymała, nie uzyskała żadnego dochodu w formie pieniężnej (bo np. przebywa na urlopie bezpłatnym bądź wychowawczym) lub też dochód ten został wypłacony jej przed przyznaniem świadczenia pozapłacowego. W przedstawionych okolicznościach płatnik zobowiązany jest wykazać w rocznej informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) jedynie wartość świadczenia pozapłacowego, a pracownik jest obowiązany uwzględnić go w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do urzędu skarbowego i od sumy uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów zapłacić należny podatek. Pisaliśmy o tym w artykule: Nie trzeba pobierać podatku od świadczeń pozapłacowych gdy nie ma takiej możliwości.
Bardzo przydatny artykuł