Pokrywanie przez pracodawcę za pracownika opłat za media (takie jak np. prąd, gaz, woda, internet), z których podwładny korzysta w wynajmowanej dla niego kwaterze, rodzi po jego stronie przychód podlegający zarówno opodatkowaniu jak i oskładkowaniu. Dotyczy to także sytuacji, kiedy zakład pracy ponosi koszty najmu ryczałtowo, tj. w cenie najmu są wkalkulowane również opłaty za media. (więcej…)
Wyliczanie składki zdrowotnej przy oddelegowaniu podwładnego do pracy za granicą trwającym część lub cały miesiąc bywa problematyczne. Kłopotliwa jest szczególnie kwestia obniżania wspomnianej składki, gdy jej wysokość przewyższa poziom zaliczki podatkowej.
Jeśli pracownik przez część miesiąca otrzymuje wynagrodzenie za pracę w Polsce, a przez resztę dni uzyskuje przychód za wykonywanie zadań służbowych w ramach zagranicznego oddelegowania, wówczas przy kalkulowaniu należnej składki na ubezpieczenie zdrowotne, pracodawca jest uprawniony w zakresie pensji przysługującej za pracowanie w kraju do obniżenia wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości zaliczki na podatek dochodowy, a w przypadku gdy kwota zaliczki wynosi 0 zł, to składkę zdrowotną „zeruje się”. Z kolei w zakresie części przychodów osiąganych poza terytorium Polski, które korzysta ze zwolnienia z obliczania podatku na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej na mocy umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania, składkę zdrowotną naliczamy na ogólnych zasadach, gdyż niemożliwe jest obniżenie składki na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości 0 zł od „zagranicznych należności”. A zatem przy osobie oddelegowanej wypełniającej swe obowiązki w danym miesiącu zarówno w kraju jak i poza nim, podstawę i składkę zdrowotną ustalamy oddzielnie.
Fakt braku obowiązku obliczania na terenie RP zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzenia oddelegowanego pracownika, nie powoduje „zerowania” składki zdrowotnej. Dotyczy to także pracowników uzyskujących przychody wyłącznie z pracy świadczonej poza granicami kraju, którzy podlegają ozusowaniu w Polsce.
Zakwaterowanie udostępniane zatrudnionym osobom przez pracodawcę po cenach niższych niż detaliczne nie zawsze może korzystać z wyłączenia z podstawy składek ZUS. Rozstrzygające jest tu to, czy lokale służące zakwaterowaniu są własnością podmiotu zatrudniającego. Jeżeli nie są, wówczas nie wolno stosować zwolnienia składkowego, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Nawet jeśli podwładni ponosiliby częściową odpłatność i wynikałoby to z wewnętrznych regulacji płacowych.
Od omawianego świadczenia pozapłacowego, nie trzeba byłoby naliczać składek tylko w sytuacji łącznego spełnienia 3 warunków:
A zatem, mimo iż prawo do uzyskania świadczenia po cenie niższej niż detaliczna wynikać będzie z zapisów np. regulaminu wynagradzania a zatrudniony będzie ponosił część kosztów nabycia usług zakwaterowania lub noclegowych, świadczenie to powinno podlegać uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek zusowskich zawsze, gdy lokale oferowane podwładnemu nie stanowią własności zakładu pracy.
Wartość omawianego świadczenia w naturze należy ustalać zgodnie z dyspozycją § 3 powołanego rozporządzenia składkowego.
Dodajmy, że Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z 19 lipca 2016 r. (sygn. akt III AUa 1260/15), wypowiadając się w temacie § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia stwierdził, że: „(…) z językowego sformułowania tego przepisu wynika, że dyspozycja normy w nim zawartej, nie realizuje się jedynie przez proste współfinansowanie przez pracownika i pracodawcę ceny zakupu określonych przedmiotów i usług u podmiotów zewnętrznych, (co nie miało zresztą miejsca w okolicznościach przedmiotowej sprawy), bez wpływu na samą wielkość (obniżenie) ceny detalicznej. Nie na tym polega uprawnienie pracownika do zakupu po cenach niższych niż detaliczne, że pozostałą (brakującą) część ceny detalicznej płaci za pracownika pracodawca. Nie chodzi też o samo obniżenie ceny, jaką uzyskuje pracodawca z racji nabywania wyłącznie przez tego pracodawcę artykułów czy usług przeznaczonych dla większej liczby osób (pracowników), w porównaniu z ceną, jaką zapłaciłby za jednostkowy artykuł lub usługę.
Zauważyć bowiem należy, iż zasadnicza funkcja tego przepisu sprowadza się do możliwości zakupu przez pracowników towarów produkowanych lub sprzedawanych, czy usług świadczonych lub sprzedawanych, przez samego pracodawcę (np. prądu czy gazu pracownikom spółek zajmujących się ich sprzedażą). Chodzi przy tym o artykuły czy świadczenia za które choć częściowo cenę płaci pracownik (…)”.