O faktycznym przejściu zakładu pracy lub jego części na nowego pracodawcę decyduje ustalenie, czy jednostka przejmowana zachowuje dotychczasową tożsamość, profil działania, majątek w postaci maszyn, pomieszczeń, technologii itp. Jeśli przejście zakładu polegało w istocie tylko na przekazaniu pracowników pod formalne „władanie” innemu podmiotowi, a w gruncie rzeczy podwładni wykonywali te same prace, w tym samym miejscu, na tych samych urządzeniach pozostających w majątku ich „pierwotnego” pracodawcy, wówczas nie było to przejęcie w rozumieniu Kodeksu pracy. W konsekwencji nie doszło do zmiany pracodawcy, a zatem nie powinno dojść np. do zmian podmiotu będącego płatnikiem składek ZUS.
Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 8 lutego 2017 r. (sygn. akt I PK 72/16). Wcześniej podobnie stwierdzono m.in. w wyrokach Sądu Najwyższego: z 27 stycznia 2016 r. (sygn. akt I PK 21/15) i z 19 września 2016 r. (sygn. akt I PK 302/15).
