Objaśnienia Ministerstwa Finansów dotyczące nowych kosztów uzyskania przychodów i stawki podatkowej na 2019

Ministerstwo Finansów opracowało objaśnienia podatkowe dotyczące stosowania w 2019 r. podwyższonych kwotowych kosztów uzyskania przychodów i obniżonej stawki podatkowej do dochodów opodatkowanych według skali podatkowej. Objaśnienia dotyczą stosowania przepisów przejściowych zawartych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1835), zwanej dalej: „nowelizacją”.

Na podstawie nowelizacji:

1) ponad dwukrotnie zostały podwyższone zryczałtowane (kwotowe) koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 ustawy PIT):

Koszty kwotowe
Okres Do 30 września

2019 r.

 

Regulacje przejściowe stosowane dla roku 2019

Docelowo od 1 stycznia

2020 r.

Miesięczne

(jednoetatowcy, miejscowi)

111,25 250 (od 1 października 2019 r.) 250
Miesięczne

(jednoetatowcy, dojeżdżający)

139,06 300 (od 1 października 2019 r.) 300
Roczne (jednoetatowcy, miejscowi) 1 335,00 1 751,25 3 000
Roczne (jednoetatowcy, dojeżdżający) 1 668,72 2 151,54 3 600
Roczne (wieloetatowcy, miejscowi) 2 002,05 2 626,54 4 500
Roczne (wieloetatowcy, dojeżdżający) 2 502,56 3 226,92 5 400

 

2) została obniżona o 1 punkt procentowy najniższa stawka zawarta w skali podatkowej określona w art. 27 ustawy PIT (z 18% na 17%)

Obniżona 17% stawka będzie mieć zastosowanie docelowo od 2020 r. do rocznych dochodów nieprzekraczających 85 528 zł. Dla dochodów przekraczających tę kwotę aktualna pozostaje stawka 32%.

Ustawa weszła w życie z dniem 1 października, tj. w trakcie roku podatkowego, zatem niezbędne jest przygotowanie praktycznych wyjaśnień dotyczących jej zastosowania w okresie przejściowym, tj. w roku bieżącym przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od października do grudnia 2019 r. oraz przy rozliczeniu podatku dochodowego za 2019 r.

O zmianach w PIT obowiązujących od października 2019 r. pisaliśmy w tekście: Obniżka stawki PIT z 18 do 17% oraz podniesienie zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów.

Stosowanie miesięcznych kwotowych kosztów uzyskania przychodów od 1 października 2019 r.

Przepis przejściowy nowelizacji (art. 3 ust. 1) stanowi, że od dnia 1 października do końca bieżącego roku miesięczne koszty uzyskania przychodów wynoszą:

  • 250 zł – w przypadku, o którym mowa w art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT,
  • 300 zł – w przypadku, o którym mowa w art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy PIT.

Oznacza to, że płatnik wypłacający wynagrodzenie od dnia 1 października do dnia 31 grudnia br., przy obliczaniu dochodu do opodatkowania stosuje miesięczne koszty w wysokości 250 zł (zamiast 111,25 zł) albo 300 zł (zamiast 139,06 zł), jeżeli pracownik dojeżdża do pracy z innej miejscowości.

Nowelizacja nie wprowadziła zmian w art. 32 ust. 2 ustawy PIT, który to przepis normuje sposób ustalania miesięcznego dochodu przy poborze zaliczki przez pracodawcę. Zgodnie z tym przepisem „za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1–3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (…).”

Oznacza to, że nie uległa zmianie zasada, zgodnie z którą przy poborze zaliczki na podatek, płatnik stosuje „tylko jedne” miesięczne koszty uzyskania przychodów w kwotowej wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo pkt 3 ustawy PIT.

Uwaga!

Na mocy art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy PIT „podstawowe” pracownicze miesięczne koszty uzyskania przychodów wynoszące obecnie 250 zł mają zastosowanie do przychodów uzyskiwanych z następującej działalności wykonywanej osobiście:

►z tytułu pełnienia obowiązków społecznych lub obywatelskich (art. 13 pkt 5 ustawy PIT),

►powołania do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących

osób prawnych (art. 13 pkt 7 ustawy PIT),

►umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze (art. 13 pkt 9 ustawy PIT).

Od 1 października 2019 r. koszty w tej wysokości stosują również podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników, którzy na podstawie art. 44 ust. 1a ustawy PIT są obowiązani do samodzielnego wpłacania w trakcie roku zaliczek na podatek dochodowy.

Dotyczy to osób uzyskujących dochody:

  • ze stosunku pracy z zagranicy (art. 12 ust. 1 ustawy PIT),
  • z tytułu powołania do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (art. 13 pkt 7 ustawy PIT),
  • z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze (art. 13 pkt 9 ustawy PIT).

Roczne kwotowe koszty uzyskania przychodów do rozliczenia podatku dochodowego za 2019 r.

Wyższe miesięczne koszty za ostatnie trzy miesiące 2019 r. (3 x 250 zł oraz 3 x 300 zł) wpłynęły na maksymalną wysokość kosztów rocznych.

Stąd też nowelizacja (art. 3 ust. 2) konsekwentnie podwyższyła maksymalny roczny limit możliwy do zastosowania przy rozliczeniu za 2019 r.

Zatem roczne koszty uzyskania przychodów w 2019 r. wynoszą:

  • nie więcej niż 1 751,25 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
  • nie mogą przekroczyć łącznie 2 626,54 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
  • nie więcej niż 2 151,54 zł, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę,
  • nie mogą przekroczyć łącznie 3 226,92 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Uwaga!

Maksymalne roczne koszty uzyskania przychodów w wysokości 2 626,54 zł dotyczą również podatników uzyskujących przychody z działalności wykonywanej osobiście określonej w art. 13 pkt 5, 7 i 9 ustawy PIT (patrz pierwsza ramka), jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych.

Zwrot gotówkowy dla podatników, którzy ponieśli koszty na działalność badawczo-rozwojową.

Podatnicy uzyskujący przychody z działalności gospodarczej odliczają od podstawy obliczenia podatku koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (koszty kwalifikowane). Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia – odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części – dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 26e ust. 8 ustawy PIT).

Na zasadach określonych w art. 26ea ustawy PIT, podatnikowi, który w roku rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej poniósł stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego za ten rok odliczenia od podstawy obliczenia podatku, przysługuje zwrot gotówkowy. Zwrot gotówkowy przysługuje również w roku następującym bezpośrednio po roku rozpoczęcia działalności gospodarczej, jeżeli w tym roku podatnik jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców. Przysługujący zwrot gotówkowy podatnik wykazuje w zeznaniu składanym za rok podatkowy.

W przypadku podatników, którzy w 2019 r. dochody z działalności gospodarczej opodatkowują według skali podatkowej, zwrot gotówkowy podlegający wykazaniu w zeznaniu za 2019 r. przysługuje w kwocie stanowiącej 17,75% nieodliczonego od podstawy obliczenia podatku odliczenia w związku z poniesionymi kosztami na działalność badawczo–rozwojową (art. 4 nowelizacji).

Skala podatkowa obowiązująca przy rozliczeniu za 2019 r.

Ze względu na obniżenie od 1 października 2019 r., a więc w trakcie bieżącego roku, o 1 punkt procentowy najniższej stawki podatku, o której mowa w skali podatkowej (z 18% na 17%), konieczne stało się określenie dla całego 2019 r. najniższej stawki podatkowej oraz kwoty zmniejszającej podatek.

W konsekwencji, w rozliczeniu rocznym za 2019 r. obowiązywać będzie następująca skala podatkowa:

Podstawa obliczenia podatku w złotych  

 

Podatek wynosi

ponad do
  85 528 17,75%  

minus kwota zmniejszająca podatek

 

85 528

  15 181 zł 22 gr + 32%

nadwyżki ponad 85 528 zł

Natomiast kwota zmniejszająca podatek w 2019 r. wynosi:

  • 1 420 zł – dla podstawy obliczenia podatku nieprzekraczającej kwoty 8 000 zł,
  • dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 8 000 zł i nieprzekraczającej kwoty 13 000 zł:

1 420 zł pomniejszone o kwotę obliczoną według wzoru:

871 zł 70 gr × (podstawa obliczenia podatku – 8 000 zł) ÷ 5 000 zł

  • dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 13 000 zł i nieprzekraczającej kwoty 85 528 zł – 548 zł 30 gr
  • dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 85 528 zł i nieprzekraczającej kwoty 127 000 zł – 548 zł 30 gr pomniejszone o kwotę obliczoną według wzoru:

548 zł 30 gr × (podstawa obliczenia podatku – 85 528 zł) ÷ 41 472 zł

  • dla podstawy obliczenia podatku przekraczającej kwotę 127 000 zł – brak kwoty zmniejszającej podatek.

Zasady stosowane od 1 października 2019 r. przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy.

Zasady te normuje art. 6 nowelizacji.

  • Płatnik i podatnik (nie dotyczy podatników obliczających zaliczki na podatek dochodowy w sposób określony dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą) przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy, zamiast 18% stawki, stosuje stawkę w wysokości 17% oraz uwzględnia kwotę zmniejszającą podatek w wysokości 525,12 zł (art. 6 ust. 1 nowelizacji). Przykładowo zatem pracodawca przy poborze zaliczki na podatek, w odniesieniu do dochodów (stanowiących podstawę opodatkowania) mieszczących się w pierwszym przedziale skali podatkowej, zastosuje 17% stawkę. Ponadto obliczoną zaliczkę na podatek zmniejszy (jeżeli jest do tego upoważniony przez pracownika) o 1\12 kwoty zmniejszającej podatek, czyli o 43,76 zł.
  • Podatnik może upoważnić swojego płatnika określonego w 31, art. 33–35 i art. 41 ust. 1 ustawy PIT (tj. na przykład: pracodawcę, rolniczą spółdzielnię produkcyjną, organ rentowy, bank wypłacający emeryturę z zagranicy, uczelnię wypłacającą stypendium, czy zleceniodawcę) do stosowania przy poborze zaliczki (zamiast stawki 17%) stawki w wysokości 17,75% (art. 6 ust. 2 nowelizacji).
  • Podatnicy, którzy od dochodów uzyskanych w 2019 r. obliczają zaliczki na podatek dochodowy w sposób określony dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, zaliczki te obliczają na dotychczasowych zasadach, z tym że, od dnia 1 października 2019 r. przy ich obliczaniu stosują skalę podatkową ze stawkami 17,75% i 32% nadwyżki ponad 85 528 zł, uwzględniając kwotę zmniejszającą podatek w wysokości 548,30 zł.

Źródło: Ministerstwo Finansów

Pełne objaśnienia resortu finansów znajdują się pod tym linkiem.

Artykuły z obszaru kadr i płac oraz zmian w prawie pracy napisane zrozumiałym językiem ▼

Skomentuj artykuł