Tarcza 3.0 - kolejne zmiany w tarczy antykryzysowej

W Dzienniku Ustaw pod poz. 875 opublikowano ustawę z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2. Nazywana „tarczą 3.0” nowelizuje ona m.in. szereg przepisów ustawy antykryzysowej czyli ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Zmiany w zwolnieniu z obowiązku opłacania składek ZUS

W myśl ustawy nowelizującej z 14 maja 2020 r., w aktualnym stanie prawnym, płatnik składek będący osobą prowadzącą pozarolniczą działalność opłacającą składki wyłącznie na własne ubezpieczenia społeczne i/lub zdrowotne, na wniosek, może być zwolniony z obowiązku uiszczenia nieopłaconych należności z tytułu składek na jego obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz wypadkowe, dobrowolne ubezpieczenie chorobowe, ubezpieczenie zdrowotne, FP i Fundusz Solidarnościowy, za okres od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r., jeżeli prowadził działalność przed dniem 1 kwietnia 2020 r. i:

przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w pierwszym miesiącu, za który jest składany wniosek o zwolnienie z opłacania składek był wyższy niż 15681 zł oraz
dochód z tej działalności w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w pierwszym miesiącu, za który jest składany wniosek o zwolnienie z opłacania składek, nie był wyższy niż 7000 zł.

Inną istotną modyfikacją wprowadzoną na podstawie przywołanej wyżej ustawy z 14 maja 2020 r., jest umożliwienie skorzystania ze zwolnienia z konieczności uiszczania składki zdrowotnej za okres od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r. płatnikowi składek będącemu przedsiębiorcą, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (chodzi tu o przedsiębiorcę korzystającego z tzw. ulgi na start), o ile prowadził działalność przed dniem 1 kwietnia 2020 r. i:

przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w pierwszym miesiącu, za który jest składany wniosek o zwolnienie z opłacania składek nie był wyższy niż 300% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2020 r. (tj. nie był wyższy niż 15681 zł) albo
przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w pierwszym miesiącu, za który jest składany wniosek o zwolnienie z opłacania składek był wyższy niż 300% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2020 r. (tj. był wyższy niż 15 681 zł) oraz dochód z tej działalności w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w pierwszym miesiącu, za który jest składany wniosek o zwolnienie z opłacania składek nie był wyższy niż 7000 zł.

W przypadku podmiotów, których dotyczą ww. zmiany obowiązujące od 16 maja br., zwolnienie z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek wykazanych w deklaracji rozliczeniowej za kwiecień i maj 2020 r. może zostać zastosowane także wówczas, gdy należności te zostały opłacone. Opłacone należności z tytułu składek podlegają zwrotowi na zasadach określonych w art. 24 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Kolejne dwie zmiany, na które warto zwrócić uwagę w zakresie składek ZUS, to:

doprecyzowanie, że w sytuacji, gdy płatnik zatrudnia wyłącznie młodocianych, to ma on prawo do nieopłacania należności zusowskich na takich samych zasadach jak płatnicy, którzy zgłosili do ubezpieczeń społecznych mniej niż 10 ubezpieczonych;
zniesienie przepisu stanowiącego, że w przypadku złożenia przez płatnika składek, który zgłosił do ubezpieczeń społecznych od 10 do 49 ubezpieczonych, deklaracji rozliczeniowej korygującej lub imiennych raportów miesięcznych korygujących za miesiąc, za który nastąpiło zwolnienie z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek, ZUS dokonuje korekty danych wyłącznie na kontach ubezpieczonych. To dobre rozwiązanie, gdyż wspomniana regulacja uniemożliwiała płatnikom składek wypłacającym świadczenia rozliczane w ciężar składek, uzyskanie zwrotu ewentualnej nadpłaty w sytuacji dokonania korekty rozliczenia uwzględniającej zmiany w wykazanych zasiłkach (z tytułu takiej korekty nie powstałaby na koncie płatnika nadpłata, do której zwrotu miałby prawo po jej zaksięgowaniu na koncie). Ponadto uchylony przepis wykluczał możliwość dochodzenia przez ZUS ewentualnych niedopłat wynikających ze składanych korekt pomimo tego, że nie minął termin przedawnienia ich dochodzenia.

Sprawdź: Zwolnienie z obowiązku opłacania składek ZUS – pytania i odpowiedzi

Mniej podmiotów uprawnionych do dofinansowania do wynagrodzeń z FGŚP

Mocą ustawy nowelizującej z 14 maja 2020 r., wykluczono państwowe osoby prawne w rozumieniu ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych z grupy podmiotów uprawnionych do wnioskowania o świadczenia na dofinansowanie wynagrodzenia (i należnych od nich składek społecznych podlegających finansowaniu przez pracodawcę) pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy w następstwie wystąpienia COVID-19.

W rezultacie, obecnie zgodnie z art. 15g ustawy antykryzysowej, przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, organizacja pozarządowa w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, może ubiegać się o przyznanie na rzecz ochrony miejsc pracy:

dofinansowań z FGŚP do wynagrodzeń objętych w następstwie rozprzestrzeniającego się wirusa COVID-19 przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem czasu pracy pracowników, za których w rozumieniu nowych przepisów należy uznawać osoby fizyczne pozostające z pracodawcą w stosunku pracy lub zatrudnione na podstawie umowy o pracę nakładczą lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecania, albo osoby wykonujące pracę zarobkową na podstawie innej niż stosunek pracy na rzecz pracodawcy będącego rolniczą spółdzielnią produkcyjną lub inną spółdzielnią zajmującą się produkcją rolną, jeżeli z tego tytułu podlegają obowiązkowi ubezpieczeń: emerytalnemu i rentowemu, z wyjątkiem pomocy domowej zatrudnionej przez osobę fizyczną,
środków z FGŚP na opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne osób, należnych od pracodawcy od otrzymanych świadczeń.

Sprawdź: Jak wypełnić wniosek o dofinansowanie do wynagrodzeń w okresie przestoju ekonomicznego lub obniżenia wymiaru czasu pracy

Dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych

Ustawodawca zdecydował się na dodanie do ustawy antykryzysowej art. 15zze¹, który umożliwia przedsiębiorcom pozyskanie dofinansowań, o których mowa o którym mowa w art. 15zzb albo art. 15zze ustawy antykryzysowej, także na pracownika niepełnosprawnego. Przy czym jest to możliwe tylko w części niepodlegającej dofinansowaniu do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego na podstawie przepisów ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Świadczenie postojowe dla większej ilości przedsiębiorców

Po zmianach przepisów, osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą świadczenie postojowe należne jest jeżeli założyła ona swój biznes przed 1 kwietnia 2020 r. i:

nie zawiesiła prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej oraz jeżeli przychód z prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o świadczenie postojowe był o co najmniej 15% niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc,
zawiesiła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej po dniu 31 stycznia 2020 r.

Wskazanych wymogów nie stosuje się do przedsiębiorców opodatkowanych w formie karty podatkowej i korzystających ze zwolnienia podmiotowego z VAT.

Do czasu wejścia w życie postanowień ustawy nowelizującej z 14 maja 2020 r. (czyli w stanie prawnym obowiązującym do 15 maja), świadczenie postojowe było przewidziane dla przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą, którzy rozpoczęli jej wykonywanie przed 1 lutego 2020 r.

Sprawdź: Świadczenie postojowe z ZUS – pytania i odpowiedzi

Więcej przedsiębiorców z prawem do pożyczki z urzędu pracy

Obecnie, z pożyczki z PUP do wysokości 5000 zł mogą skorzystać mikroprzedsiębiorcy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, którzy prowadzili działalność gospodarczą przed dniem 1 kwietnia 2020 r.* w celu pokrycia bieżących kosztów prowadzenia tej działalności.

* Do czasu wejścia w życie ustawy nowelizującej z 14 maja 2020 r. przepisy wskazywały tu datę przed dniem 1 marca 2020 r.

O pożyczkę mogą ubiegać się także mikroprzedsiębiorcy, którzy nie zatrudniają i nigdy nie zatrudniali pracowników.

W przywołanym wyżej przepisie (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców) jest mowa o przedsiębiorcy, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:

zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz
osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro),

Sprawdź: Jak wypełnić / złożyć wniosek o pożyczkę 5000 zł z urzędu pracy

Podwyższenie kwot wolnych od potrąceń

Od 16 maja 2020 r. obowiązuje nowa reguła, w myśl której w sytuacji, gdy z powodu podjętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działań służących zapobieganiu zarażeniem wirusem SARS-CoV-2:

pracownikowi zostało obniżone wynagrodzenie lub
członek rodziny pracownika utracił źródło dochodu,

kwoty zwolnione z egzekucji określone w art. 87¹ § 1 Kodeksu pracy ulegają zwiększeniu o 25% na każdego nieosiągającego dochodu członka rodziny, którego pracownik ten ma na utrzymaniu.

Zgodnie z nowymi uregulowaniami:

przez członka rodziny rozumie się odpowiednio:
- małżonka albo rodzica wspólnego dziecka oraz
- dziecko w wieku do 25. roku życia, a także
- dziecko, które ukończyło 25. rok życia legitymujące się orzeczeniem o niepełnosprawności, jeżeli w związku z tą niepełnosprawnością przysługuje świadczenie pielęgnacyjne lub specjalny zasiłek opiekuńczy, o którym mowa w ustawie z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, albo zasiłek dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów;
przez dziecko należy rozumieć z kolei dziecko własne pracownika, dziecko współmałżonka, a także dziecko rodzica wspólnego dziecka;
do członków rodziny nie zalicza się dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego, dziecka pozostającego w związku małżeńskim, a także pełnoletniego dziecka posiadającego własne dziecko.

Więcej szczegółów + LINK do praktycznego KALKULATORA POTRĄCEŃ zamieściliśmy w artykule: Wyższe kwoty wolne od potrąceń z powodu COVID-19

Zmiany dotyczące cudzoziemców

W związku z obecną sytuacją epidemiologiczną, ustawodawca zdecydował się na kolejne zmiany w prawie przewidujące szczególne rozwiązania dla cudzoziemców w Polsce.

Obowiązujące obecnie przepisy umożliwiają legalne pozostanie w kraju osobom, które chcą realizować dotychczasowy cel pobytu lub nie mogą opuścić Polski w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2.

Do upływu 30-go dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni (stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii) przedłużeniu ulegają:

legalny pobyt cudzoziemców, który skończyłby się w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii,
okresy ważności kart pobytu, tymczasowych zaświadczeń tożsamości cudzoziemca, polskich dokumentów tożsamości cudzoziemca, dokumentów „zgoda na pobyt tolerowany” oraz dokumentów wydawanych na czas określony obywatelom państw członkowskich UE, Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), Konfederacji Szwajcarskiej i przebywających z nimi członków rodzin,
terminy na składanie wniosków o legalizację pobytu,
ważność już wydanych zezwoleń na pracę, zezwoleń na pracę sezonową oraz oświadczeń o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi.

Ponadto przesunięte zostają terminy:

na opuszczenie przez cudzoziemców terytorium Polski,
dobrowolnego powrotu określone w decyzjach o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.

Wprowadzona została także możliwość zmiany warunków wykonywania pracy przez cudzoziemców w przypadku skorzystania przez pracodawców z rozwiązań ustawy antykryzysowej.

Przedłużenie legalnego pobytu obywateli państw trzecich

Przedłużenie legalnego pobytu cudzoziemca przebywającego w Polsce na podstawie:

– zezwolenia na pobyt czasowy

– wizy krajowej

– wiz Schengen, ruchu bezwizowego i innych krótkoterminowych tytułów pobytowych

dotyczy sytuacji, w których ostatni dzień legalnego pobytu przypadnie na czas obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii. Jest to zatem okres od 14 marca 2020 r., kiedy ogłoszono stan zagrożenia epidemicznego. Wówczas okres legalnego pobytu w Polsce będzie ulegał przedłużeniu z mocy prawa do upływu 30-go dnia następującego po dniu odwołania tego stanu, który obowiązywał jako ostatni.

W przypadku cudzoziemców przebywających w Polsce na podstawie krótkoterminowych tytułów pobytowych (m.in. wiz Schengen i ruchu bezwizowego), uznanie pobytu za legalny będzie dotyczyło tylko osób, które 14 marca 2020 r. były w kraju na podstawie takich tytułów. Nie dotyczy natomiast osób, które wjechały do Polski później – w takiej sytuacji cudzoziemiec może skorzystać z warunkowego legalnego pobytu i złożenia wniosku o zezwolenie na pobyt w przedłużonym terminie.

Przedłużenie legalności pobytu nie będzie wiązało się z umieszczeniem w dokumencie podróży cudzoziemca nowej naklejki wizowej, wydaniem nowej karty pobytu czy innych dokumentów. Nie będzie także konieczne składanie żadnych wniosków.

Cudzoziemiec będzie miał możliwość realizowania dotychczasowego celu pobytu w Polsce np. wykonywania pracy. Przedłużone zostały bowiem zezwolenia na pracę i na pracę sezonową oraz dozwolony okres pracy na podstawie oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi. Będzie mógł również opuścić Polskę bez ryzyka wejścia w nielegalny pobyt.

Zmiana warunków wykonywania pracy przez cudzoziemców

Przepisy umożliwiają wykonywanie przez cudzoziemców pracy na warunkach innych niż określone w:

zezwoleniach na pobyt czasowy i pracę
zezwoleniach na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji
zezwoleniach na pracę
zezwoleniach na pracę sezonową
oświadczeniach o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi wpisanych do ewidencji oświadczeń
zezwoleniach na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa (ICT)
zezwoleniach na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa (mobile-ICT)
dokumentach dołączonych do zawiadomień o zamiarze korzystania przez cudzoziemców z mobilności krótkoterminowej pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż, w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa

bez konieczności uzyskania nowych zezwoleń, ich zmiany czy wpisywania nowych oświadczeń do ewidencji.

Wprowadzenie takich zmian będzie możliwe w wyniku skorzystania przez podmioty powierzające wykonywanie pracy cudzoziemcom z rozwiązań ustawy antykryzysowej pozwalających na modyfikację warunków pracy, w szczególności poprzez zmniejszenie wymiaru czasu pracy oraz obniżenie wynagrodzeń (art. 15g, art. 15x oraz art. 15zf) lub skierowania do pracy zdalnej (art. 3). Dzięki temu rozwiązaniu pracodawcy będą mogli skorzystać w pełni z tych instrumentów ochrony miejsc pracy także w przypadku zatrudniania cudzoziemców. Nie będzie konieczne inicjowanie jakichkolwiek postępowań administracyjnych.

Umożliwiono także dostęp do pracy sezonowej cudzoziemcom, którzy w okresie po 13 marca 2020 r. posiadali dostęp do polskiego rynku pracy (na podstawie zezwolenia na pracę, zezwolenia na pracę sezonową, przedłużenia zezwolenia na pracę, przedłużenia zezwolenia na pracę sezonową lub oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi).

Przedłużenie z mocy prawa okresów ważności kart pobytu, tymczasowych zaświadczeń tożsamości cudzoziemca, polskich dokumentów tożsamości cudzoziemca oraz dokumentów „zgoda na pobyt tolerowany”

Nowe przepisy przewidują przedłużenie z mocy prawa okresów ważności:

kart pobytu
tymczasowych zaświadczeń tożsamości cudzoziemca (TZTC – dokumenty wydawane cudzoziemcom ubiegającym się o udzielenie ochrony międzynarodowej)
polskich dokumentów tożsamości cudzoziemca
dokumentów „zgoda na pobyt tolerowany”

jeżeli ich koniec wypadałby w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii. Okres ważności tych dokumentów ulegnie przedłużeniu do upływu 30-go dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.

Rozwiązanie to jest istotne z uwagi na czasowe zawieszenie bezpośredniej obsługi klientów przez urzędy wojewódzkie i Urząd do Spraw Cudzoziemców z powodu epidemii koronawirusa. Umożliwi cudzoziemcom posługiwanie się tymi dokumentami do czasu, gdy stanie się możliwe wydanie nowych.

Przedłużenie terminów na składanie wniosków

Ustawa wprowadza wydłużenie terminów składania wniosków o udzielenie zezwoleń pobytowych, przedłużenie wiz oraz przedłużenie pobytu w ramach ruchu bezwizowego, jeżeli termin ten wypadłby w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii. Jak dotychczas, wnioski te będzie można złożyć w urzędach wojewódzkich do 30-go dnia następującego po dniu odwołania stanu, który obowiązywać będzie jako ostatni.

Powyższe rozwiązanie dotyczy cudzoziemców, którzy chcieliby się ubiegać o:

udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, stały lub rezydenta długoterminowego UE,
przedłużenie wizy krajowej (symbol D) lub wizy Schengen (symbol C),
w przypadku obywateli Brazylii, Argentyny, Chile, Hondurasu, Kostaryki, Nikaragui, Singapuru i Urugwaju – przedłużenie okresu pobytu w ramach ruchu bezwizowego (umowy o zniesieniu obowiązku wizowego tylko z tymi krajami przewidują taką możliwość).

Przedłużenie terminów opuszczenia terytorium Polski

Ustawa przedłuża z mocy prawa terminy opuszczenia terytorium Polski wynikające z art. 299 ust. 6 ustawy o cudzoziemcach (np. w związku z doręczeniem ostatecznej decyzji o odmowie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy), jeżeli wypadałyby one w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii. Ich przedłużenie nastąpi do upływu 30-go dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.

Przedłużenie terminów dobrowolnego powrotu określonych w decyzjach o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu

Przyjęte zostało przedłużenie z mocy prawa terminu dobrowolnego powrotu określonego w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, którego koniec wypadałby w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii. Jak w przypadku pozostałych rozwiązań zawartych w ustawie, przedłużenie terminu nastąpi do upływu 30-go dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.

Źródło: udsc.gov.pl

Zmiany w zasiłku opiekuńczym

Od 25 maja 2020 r. na mocy ustawy nowelizującej z 14 maja 2020 r. prawo do dodatkowego zasiłku opiekuńczego przewidziano wyłącznie:

dla ubezpieczonego zwolnionego od wykonywania pracy oraz dla funkcjonariusza, zwolnionego od pełnienia służby, z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki – w przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola, szkoły lub innej placówki, do których uczęszcza dziecko albo w przypadku niemożności sprawowania opieki przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu COVID-19, ze względu na konieczność osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do ukończenia 18 lat albo dzieckiem z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego;
dla ubezpieczonego zwolnionego od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dorosłą osobą niepełnosprawną w przypadku zamknięcia szkoły, ośrodka rewalidacyjno-wychowawczego, ośrodka wsparcia, warsztatu terapii zajęciowej lub innej placówki pobytu dziennego o podobnym charakterze z powodu COVID-19, do których uczęszcza dorosła osoba niepełnosprawna;
dla rolników sprawujących opiekę nad dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do ukończenia 18 lat albo dzieckiem z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego.

Jak wynika z powyższego, od 25 maja br. dodatkowy zasiłek opiekuńczy nie przysługuje na pełnosprawne dzieci w wieku do 8 lat.

Dodajmy, że resort pracy zapewnia, że od 25 maja 2020 r. zasiłek opiekuńczy przysługiwać będzie również na dzieci pełnosprawne do lat 8 (czyli na dotychczasowych warunkach). Niestety podstawa prawna do tego pojawi się z opóźnieniem – przy kolejnej nowelizacji ustawy antykryzysowej (w ramach tzw. tarczy 4.0).

Obecnie w Sejmie procedowana jest ustawa*, w której przewidziano:

wydłużenie dodatkowego zasiłku opiekuńczego do 28 czerwca 2020 r.,
zachowanie prawa do ww. zasiłku dla tych samych osób co obecnie (czyli również dla rodziców dzieci do lat 8),
wejście w życie powyższych rozwiązań z mocą od 25 maja.

*ustawa o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych na zapewnienie płynności finansowej przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o zmianie niektórych innych ustaw (zwana tarczą 4.0), którą Sejm ma się zająć na posiedzeniu rozpoczynającym się 27 maja.