Od 1 stycznia 2020 r. wzrosła również stawka minimalna stawka godzinowa dla umów zlecenia (art. 734 Kodeksu cywilnego) oraz umów o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu (art. 750 Kodeksu cywilnego) – z pewnymi wyjątkami wynikającymi z art. 1 i 8d stawy z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę – do poziomu 17 zł brutto.

Powyższe wymusza wprowadzenie nowych parametrów do programu kadrowo-płacowego.

Podniesienie płacy minimalnej od początku 2020 r. ma wpływ przede wszystkim na:

·         dodatki za pracę w nocy w 2020 r.

·         kwoty wolne od potrąceń w 2020 r.

·         minimalną podstawę wymiaru świadczeń chorobowych w 2020 r. i minimalne stawki dzienne

·         niektóre odszkodowania i odprawy w 2020 r.

Co ważne:

·         wzrost płacy minimalnej może wymuszać konieczność przeliczenia wynagrodzenia urlopowego i ekwiwalentu za urlop (oraz świadczeń wyliczanych jak ww. ekwiwalent). Taka konieczność pojawia się wtedy, gdy do podstawy ww. świadczeń wchodzą składniki kalkulowane z płacy minimalnej obowiązującej w poprzednim roku (np. dodatki nocne lub za pracę ponadnormatywną). W takim przypadku po podniesieniu minimum płacowego pojawia się konieczność przeliczenia omawianej podstawy;

·         w przypadku pensji i dodatków nocnych należnych za grudzień 2019 r., wypłacanych w styczniu 2020 r. obowiązuje płaca minimalna z 2019 r.;

·         przy realizowaniu potrąceń z pracowniczego wynagrodzenia na przełomie roku, od 1 stycznia zawsze powinniśmy stosować kwotę wolną ustaloną od nowej płacy minimalnej. Znajduje to potwierdzenie w piśmie Państwowej Inspekcji Pracy z 26 stycznia 2011 r. (znak: GPP-364-4560-3-1/11/PE/RP).

W kwestii reguł dotyczących stosowania umów terminowych, należy podkreślić, że w obecnym stanie prawnym:

·         okres zatrudnienia na podstawie umowy na czas określony (czy też łączny czas zatrudnienia w ramach takich umów zawartych między tymi samymi stronami) nie może przekraczać 33 miesięcy,

·         zawarcie umowy na czas określony na dłuższy okres traktuje się jako zatrudnienie na czas nieokreślony, licząc od dnia, który następuje po upływie 33 miesięcy,

·         łączna liczba umów na czas określony zawartych z jednym pracownikiem nie może przekraczać 3,

·         zawarcie czwartej umowy na czas określony traktuje się jako zatrudnienie na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, licząc od dnia zawarcia czwartej umowy.

Zasady te stosuje się również dla umów o pracę na czas określony, trwających w dniu 22 lutego 2016 r. Z tym, że naliczanie 33 miesięcznego okresu zatrudnienia rozpoczyna się od dnia wejścia w życie znowelizowanych przepisów (czyli od 22 lutego 2016 r.). Trwająca w tym dniu umowa o pracę na czas określony jest uważana za pierwszą umowę albo za drugą umowę, jeśli została zawarta jako druga umowa na czas określony.

Przy ustalaniu ww. limitów (3/33) nie uwzględnia się umów na okres próbny.

Ograniczeń dotyczących maksymalnego czasu zatrudnienia oraz liczby umów nie stosuje się do umów terminowych zawartych:

·         w celu zastąpienia pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy (umowa na zastępstwo), wykonania prac dorywczych lub sezonowych lub wykonania pracy przez okres kadencji,

·         w przypadku, gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie (np. gdy zatrudnia osobę posiadającą określone uprawnienia w związku z realizacją projektu unijnego, a jej kompetencje po zakończeniu projektu nie będą potrzebne w zakładzie),

jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.

Uprawnionym a tym samym zobowiązanym do wypłaty zasiłków w 2020 r. jest pracodawca, który na dzień 30 listopada 2019 r. zgłaszał do ubezpieczenia chorobowego co najmniej 21 osób. Przy ustalaniu liczby ubezpieczonych nie bierze się pod uwagę osób przebywających w dniu 30 listopada na urlopach wychowawczych oraz bezpłatnych, a także duchownych, pomimo że podlegają ubezpieczeniu chorobowemu.

Pracodawca nieuprawniony w 2019 r. do wypłaty zasiłków, który na dzień 30 listopada 2019 r. zgłaszał do ubezpieczenia chorobowego co najmniej 21 osób, ma obowiązek ustalenia prawa i wypłaty zasiłków przysługujących za okres od 1 stycznia 2020 r. Przy czym, jeżeli oddział ZUS rozpoczął wypłatę zasiłku przed dniem 1 stycznia, kontynuuje tę wypłatę za nieprzerwany okres niezdolności do pracy w nowym roku kalendarzowym, nawet jeżeli od dnia 1 stycznia płatnik składek jest zobowiązany do wypłaty zasiłków swoim ubezpieczonym. W przypadku przerwy w niezdolności do pracy przypadającej w 2020 r.- trwającej choćby 1 dzień albo w razie zmiany rodzaju pobieranego zasiłku (np. po zasiłku chorobowym następuje wypłata zasiłku macierzyńskiego), wypłaty kolejnych zasiłków za daną osobę dokonuje już płatnik składek.

Natomiast podmiot uprawniony do wypłaty zasiłków w 2019 r., który na dzień 30 listopada 2019 r. zgłaszał do ubezpieczenia chorobowego nie więcej niż 20 osób, w 2020 r. utracił te uprawnienia. W takiej sytuacji był on zobowiązany do wypłaty zasiłków przysługujących jedynie do 31 grudnia 2019 r. Wypłatę zasiłków przysługujących po 31 grudnia 2019 r., powinien przekazać do ZUS (także tych wypłacanych nieprzerwanie). 

 Jeśli pracownik pracuje na część etatu, wówczas współczynnik urlopowy pomniejszamy proporcjonalnie do wymiaru etatu. Przykładowo współczynnik dla pracownika zatrudnionego:

·         na 3/4 etatu wynosi: 21,08 x 3/4 = 15,81;

·         na 1/2 etatu wynosi: 21,08 x 1/2 = 10,54;

·         na 1/3 etatu wynosi: 21,08 x 1/3 = 7,03;

·         na 1/4 etatu wynosi: 21,08 x 1/4 = 5,27.

Sposób wyliczenia ww. współczynnika zawarliśmy na stronie: https://serwiskadrowego.pl/2019/10/wspolczynnik-do-ekwiwalentu-2020/

 W 2020 r. limit składek ZUS czyli roczne ograniczenie ww. składek wynosi: 156.810 zł (30 x 5.227 zł).

 Wymiar czasu pracy ustalony w oparciu o art. 130 § 1 Kodeksu Pracy dla pracownika pełnoetatowego łącznie wyniesie w skali roku 2024 godzin czyli 253 roboczych dni (co oznacza 2 dni robocze więcej niż w roku 2019). Pisaliśmy o tym w tekście: Wymiar czasu pracy w 2020 r. 

Ww. zwolnienie od podatku dochodowego obejmuje przychody uzyskane ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz umów zlecenia (o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o PIT) otrzymane przez podatnika do ukończenia 26 roku życia.

Pamiętajmy, że od 2020 r. pracodawca nie zbiera oświadczeń od zatrudnionych o spełnianiu warunków do „zerowego PIT”.

Więcej informacji odnośnie omawianej preferencji podatkowej znajduje się w artykułach zamieszczonych pod tym linkiem: https://serwiskadrowego.pl/tag/zerowy-pit/

Podmiot zatrudniający zawiera umowę o prowadzenie PPK w imieniu

i na rzecz osoby zatrudnionej po upływie trzeciego miesiąca zatrudnienia w podmiocie zatrudniającym, nie później niż do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin 3 miesięcy zatrudnienia, chyba że osoba zatrudniona zadeklaruje przed upływem tego terminu niedokonywanie wpłat do PPK.

Więcej informacji o PPK dostępnych jest na stronie: https://www.mojeppk.pl/pliki-do-pobrania.html

O tym, jak prawidłowo naliczać podatek od ww. wpłat, pisaliśmy we wpisie: Jak w praktyce rozliczać wpłaty na PPK

Szerzej na temat „małego ZUS” i „małego ZUS plus” napisaliśmy w artykule: Mały ZUS plus – podstawa składek ZUS od 2020 r. uzależniona od wysokości dochodu z działalności gospodarczej

PIT-11 sporządza się w trakcie roku wówczas, gdy podatnik, u którego obowiązek poboru zaliczek ustał w trakcie roku, złoży mu pisemny wniosek o wystawienie tej informacji. W takim przypadku płatnik w terminie 14 dni od złożenia ww. wniosku płatnik zobowiązany jest informację tę sporządzić i przekazać podatnikowi oraz odpowiedniemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

W przypadku zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed końcem stycznia lub lutego roku następującego po roku podatkowym, druk PIT-11 trzeba przygotować i przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu w terminie do dnia zaprzestania działalności.

O tym, jak przygotować poprawnie PIT-11 za 2019 r. napisaliśmy w poradniku: Jak wypełniać PIT-11 za 2019 r. w tym jak wykazywać zasiłki i inne przychody

Szerzej na temat „małego ZUS plus” napisaliśmy w artykule: Mały ZUS plus – podstawa składek ZUS od 2020 r. uzależniona od wysokości dochodu z działalności gospodarczej

Przekazanie podatnikom i urzędom skarbowym IFT-1R za 2019 r.

Na pisemny wniosek podatnika-obcokrajowca, płatnik w terminie 14 dni od dnia złożenia takiego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu informacji IFT-1. Złożenie tej informacji nie zwalnia jednak płatnika z obowiązku złożenia informacji IFT-1R najpóźniej w terminie do końca lutego.

W przypadku zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed końcem stycznia lub lutego roku następującego po roku podatkowym, druk IFT-1/IFT-1R trzeba przygotować i przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu w terminie do dnia zaprzestania działalności.